چهره‌ی طفل شهیدش، چو مه تابان است

آری هر عضوی اگر دیده گشاید به جهان

معنی نقطه‌ی آغاز، همان پایان است

شادی ملت آزاده در آنجا رویاست

غزه دوران مدیدی است، اَبَر زندان است

در نگاه خشنِ صهیون خونخوار اما

بمب و تخریب الفبای سر و سامان است!

چه نشستید که غزه، شده چون کرببلا

اوج امید همه تشنه لبان، باران است

بهر یک لقمه نانی که رسد یا نرسد

قیمتش ازچه فزون‌تر ز عطای جان است؟

حالیا غزه سراسر شده ویرانکده‌ای

هر که مانده است دگر دربدر و ویلان است

عالمی بهر فلسطین به خروش آمده‌اند

عقل از کرده‌ی حکّام عرب حیران است

وانکه خود را پدر قوم عرب می‌داند؟!

جای آسیب به صهیون ز پیِ جبران است!

گو به آنان که حقیرند و ذلیل‌اند و مطیع

سندِ روشنِ احکامِ دفاع، قرآن است*

و مهاجر همه ی عالمیان دانستند

ناجیِ نامیِ مظلوم فقط ایران است

15/7/1404 - تهران

*فَمَنِ اعْتَدَىٰ عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَىٰ عَلَيْكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ "سوره بقره آیه 194"