دوم اسفند ماه بود. چند روزی به پایان سال 67 مانده بود که امام نامه ای برای یکی از نزدیکان خود نوشتند که سراسر مهر بود و محبت.
به گزارش خبرنگار جماران، دوم اسفند ماه سال 67 مطابق با چهاردهم رجب سال 1409 بود که امام خمینی (س) نامه ای که حکایت از تقدیر ایشان از مرحوم شیخ حسن صانعی داشت خطاب به او نوشت. در این نامه آمده است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
جناب حجت الاسلام آقای حاج شیخ حسن صانعی(1) ـ دامت برکاته
نمی دانم از کجای آشنایی ام با تو بنویسم. تو یکی از قدیمی ترین افرادی هستی که در کنار من بوده ای. هنوز سبزه ای بر رخسار نداشتی که صمیمی ات یافتم. سالها قبل از شروع مبارزات پانزدهم خرداد.
تو سرباز گمنام این انقلابی، و خودت می دانی که هیچ چیز بهتر از گمنامی نیست. تو فردی هستی که از گذشته های دور خاطرات تلخ و شیرین مبارزات را با خود دارد. زیرکی و کم حرف، دانایی و محتاط.
در گرداب مبارزات همیشه دلسوخته بوده ای. کینه ات را نسبت به شاه در کمتر کسی دیده بودم. در بحرانها و فشارها هیچ گاه نسبت به من تردید نداشتی، گرچه گاهی خسته می شدی و افسرده.
در کوران فشار دستگاه شاه، تو که مسئول ادارۀ شهریۀ طلاب بودی، وقتی در محاصره دشمن قرار می گرفتی برای اینکه هیچ گونه اطلاعی به دشمن ندهی کم نبود مواقعی که قبوض رسید پول های اخیار را ـ در پانزده سال مبارزه ـ چون غذایی گوارا می خوردی. پاداشت عندالله نیز گوارایت باد.
استعدادت، لطافت روحت، صداقتت چیزی نیست که فراموشم شود. تندخویی و عاقل. از خدا می خواهم عقلت را به تندخویی ات پیروز کند.
من کاملاً به تو اطمینان دارم. لذا وکیل من می باشی در تمامی زمینه های شرعی. این چند سطر را نوشتم تا کمی از بسیار حقی که به گردن من و انقلاب داری را ادا کرده باشم. خداوند یار و نگهدارت باد.
مرا از دعای خیر فراموش مکن. والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
2 / 12 / 67 ـ روح الله الموسوی الخمینی»
صحیفه امام؛ ج 21، ص 271- 272
1. آیت الله شیخ حسن صانعی در سی ام تیرماه سال 1402 بعد از تحمل یک دوره بیماری رحلت کرد.
