این ترکیب، پس از بررسی پایداری و طی مراحل ارزیابی پیش‌بالینی، به نمونه بالینی قابل تزریق دست یافته و در مطالعات سلولی و حیوانی، اختصاصیت بالای خود را در اتصال به تومورهای دارای گیرنده GRP بدون درگیر کردن بافت‌های غیرهدف نشان داده است.