یکی از ویژگی‌ها و اهداف مهم بنیان‌گذار انقلاب اسلامی ایران، توجه و حمایت از مستضعفان بود. امام، در کنار دیگر نظریه پردازان انقلاب، واژه مستضعف به معنی ضعیف نگه داشته شدگان را وارد ادبیات سیاسی و اجتماعی کرد و از جمهوری اسلامی به حکومت مستضعفان و از حکومت مستضعفان به حکومت خدا تعبیر کرد.
پایگاه خبری جماران: حجت‌الاسلام و المسلمین احمد مازنی، رئیس پیشین کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، یکی دیگر از سلسله یادداشت‌های «بازگشت به سنت بنیان‌گذار» را با عنوان «حمایت از محرومان و مستضعفان در اندیشه و عمل بنیان‌گذار» نوشت و نسخه‌ای از آن را در اختیار جماران گذاشت که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید:
یکی از ویژگی‌ها و اهداف مهم بنیان‌گذار انقلاب اسلامی ایران، توجه و حمایت از مستضعفان بود. امام، در کنار دیگر نظریه پردازان انقلاب، واژه «مستضعف» به معنی ضعیف نگه داشته شدگان را وارد ادبیات سیاسی و اجتماعی کرد و از جمهوری اسلامی به «حکومت مستضعفان» و از حکومت مستضعفان به «حکومت خدا» تعبیر کرد.
امام در پی همه‌پرسی تغییر نظام در پیامی نوشت:«صبحگاه 12 فروردین که روز نخستین حکومت الله است از بزرگترین اعیاد مذهبی و ملی ماست. ملت ما باید این روز را عید بگیرند و زنده نگه دارند. روزی که کنگره‌های قصر 2500 سال حکومت طاغوتی فرو ریخت، و سلطۀ شیطانی برای همیشه رخت بربست و حکومت مستضعفین که حکومت خداست به جای آن نشست.» و در تعیین راهبردهای نظام جمهوری اسلامی، خدمت به محرومین را بالاترین خدمت دانست و گفت:«گمان نمی‌کنم عبادتی بالاتر از خدمت به محرومین وجود داشته باشد.»(صحیفه امام، ج20، ص: 342)
امام خمینی(س) از مستضعفان به عنوان «ولی نعمت» یاد کردند و بارها خواستار خدمت به این قشر شدند:«به مستضعفان و مستمندان و زاغه نشینان که ولی نعمت ما هستند خدمت کنید.»(صحیفه امام، ج18، ص: 38) و خطاب به آنان فرمود: «شما این انقلاب را به ثمر رساندید و گروه‌هایی که در سرتاسر این کشور این انقلاب را به ثمر رساندند، همان زن و مرد محروم [بودند] و همان‌هایی که مستضعف هستند و کاخ‌نشین‌ها آنها را استضعاف می‌کنند و اینها ثابت کردند که کاخ‌نشین‌ها...برای این ملت هیچ کاری نکرده‌اند و نخواهند کرد.» (صحیفه امام، ج14، ص: 261) و در ادامه راه مبارزه، تنها مستضعفان و درد فقر کشیدگان را تا آخر خط همراه دانستند و گفتند:«تنها آنهایی تا آخر خط با ما هستند که درد فقر و محرومیت و استضعاف را چشیده باشند. فقرا و متدینین بی‌بضاعت گردانندگان و برپادارندگان واقعی انقلاب ها هستند. ما باید تمام تلاش مان را بنماییم تا به هر صورتی که ممکن است خط اصولی دفاع از مستضعفین را حفظ کنیم...»(صحیفه امام، ج21، ص: 86 و 87) و در دوران دفاع مقدس، بار سنگین انقلاب و نظام اسلامی را بر دوش این قشر دانستند: «بار سنگین انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی بر دوش قشر مستضعف است و همین گروه هستند که در جبهه و پشت جبهه فداکاری می‌کنند و نه طبقات بالا» و گفتند:«شما باید توجه‌تان به این توده‌های مستضعفی که با زحمت خودشان و رنج خودشان الآن در جبهه‌ها مشغول فداکاری هستند که خداوند تأییدشان کند و در پشت جبهه هم مشغول فداکاری هستند و مستضعف‌اند، آن بالاها اینها را ضعیف می‌شمارند و می‌شمردند... برای اینها کار کنید.»(صحیفه امام، ج 15، ص: 75) و برای جبران استضعاف ساکنین مناطق محروم و جنوب شهر، توجه مسئولان را به این مناطق جلب کردند:
«با توجه به اینکه بار سنگین انقلاب بر دوش قشر مستضعف است... وظیفه داریم فعالیت و توجه را به نواحی محروم، خصوصاً جنوب شهر، که در رژیم گذشته توجهی به آنها نشده، معطوف کنیم.»(صحیفه امام، ج15، ص: 273)
از نگاه بنیان‌گذار جهت‌گیری انقلاب و نظام اسلامی باید ارج‌گذاری و حمایت از محرومان باشد. و وظیفه نهادهای قانون‌گذاری وضع قوانینی در جهت احقاق حقوق محرومین است و در این زمینه خطاب به اعضای شورای نگهبان می‌فرماید:«شما بیایید احکام الهی را اجرا کنید. باید قوانین وضع بشود که حقوق محرومین و فقرا به آنها بازگردانده شود، این وظیفه شماست.» (صحیفه امام، ج 14، ص: 304)
و در جای دیگر، در مورد تغییر رویکرد نظام و مسئولان از حمایت محرومین به دفاع از سرمایه‌داران هشدار می‌دهد و می‌گوید:«خدا نیاورد آن روزی را که سیاست ما و سیاست مسئولین کشور ما پشت کردن به دفاع از محرومین و رو آوردن به حمایت از سرمایه‌دارها گردد و اغنیا و ثروتمندان از اعتبار و عنایت بیشتری برخوردار شوند. معاذ اللَّه که این با سیره و روش انبیا و امیرالمؤمنین و ائمه معصومین- علیهم السلام- سازگار نیست.» (صحیفه امام، ج20، ص: 341)
امام خمینی(س) در مورد تصدی پست‌ها و انتخاب مقامات حکومتی، نیز از نفوذ صاحبان ثروت صرفآ به دلیل تمکن مالی و تحمیل دیدگاه‌های ضد مردمی آنان بر ارکان حکومت، هشدار دادند و فرمودند:«ثروتمندان هر گز به خاطر تمکن مالی خود نباید در حکومت و حکمرانان و اداره کنندگان کشور اسلامی نفوذ کنند و مال و ثروت خود را بهانه فخرفروشی و مباهات قرار بدهند و به فقرا و مستمندان و زحمت کشان، افکار و خواسته های خود را تحمیل کنند.»(صحیفه امام، ج20، ص: 340)
