پاسخ جالب:

سؤال خیلی جالب و البته ترسناکیه، چون ذهن آدمو می‌بره سمت استراتژی‌های مخفی و درازمدتی که از بیرون شاید خیلی بی‌ضرر یا حتی مفید به نظر بیان، ولی در واقع پایه‌های یک نسل رو از درون خراب می‌کنن.

اگه من جای شیطان بودم و می‌خواستم نسل بعدی رو نابود کنم بدون اینکه خودشون بفهمن، احتمالاً این کارها رو می‌کردم:

1. ارزش‌هارو جابه‌جا می‌کردم: مثلاً کاری می‌کردم که خودخواهی، شهرت‌طلبی و مادی‌گرایی بشه ارزش، و مهربونی، فداکاری و دانایی بشن چیزای دمده و مسخره.

2. خانواده‌ها رو از هم می‌پاشوندم: با ترویج فردگرایی افراطی، راحت‌طلبی، مقایسه‌گری در شبکه‌های اجتماعی و ناتوانی در حل تعارض، بنیان خانواده‌ها رو سست می‌کردم تا بچه‌ها بدون تکیه‌گاه رشد کنن.

3. تمرکز و اراده رو ازشون می‌گرفتم: با محتواهای سریع، اعتیادآور و بی‌هدف (مثل ویدیوهای ۱۵ ثانیه‌ای، بازی‌های بی‌پایان یا اسکرول بی‌وقفه)، ذهنشون رو سطحی و بی‌حوصله می‌کردم.

4. بدنشون رو ضعیف می‌کردم: غذاهای ناسالم، بی‌تحرکی، خواب بد و سبک زندگی پر استرس رو جا می‌نداختم تا از درون بیمار و بی‌انرژی بشن.

5. باور به خودشون و آینده رو از بین می‌بردم: اونها رو دائم تو مقایسه و حس بی‌کفایتی نگه می‌داشتم. می‌ذاشتم فکر کنن هیچ چیز به درد نمی‌خوره، خودشون بی‌ارزشن و دنیا جایی بهتر نمی‌شه.

6. معنای زندگی رو گم می‌کردم براشون: کاری می‌کردم دنبال خوشی لحظه‌ای باشن و هیچ‌وقت عمق چیزی رو نفهمن یا نخوان بفهمن.

7. شعور عاطفی و روابط واقعی رو می‌کشتم: همه‌چی رو ببرم سمت ارتباطات سطحی و مجازی، تا دیگه کسی بلد نباشه واقعاً دوست بداره یا کنار یکی بمونه.

تو چی فکر می‌کنی؟ به نظرت چیزی هست که اضافه کنم یا با کدومش بیشتر موافقی؟