به تار زلف تو یک عالمی برابر نیست

عصاره ی همه گل ها ، چنانچه برگیرند

بسان رایحه ی یاد تو معطر نیست

به وصف پرتو خورشید ، جلوه ها گویند

ولی چو منظر تو ، در دلی منوّر نیست

صدای مرغ خوش الحان و نغمه ی داوود

نکوست هر دو ، ز لحن تو خوش نواتر نیست

ننوشم از می و از باده ، بی تو ای ساقی

به این بهانه که دستان تو به ساغر نیست

من آمدم که از آن بوستان گلی چینم

چرا طریق وصالت ، مرا میسّر نیست

اساس خلقت از آن ابتدا ، به پایانی است

به انتها که رسم ، با تو شام آخر نیست

بیا طبیب مهاجر ، ولی به قصد فرج

هوای غیر تو هرگز ، دوای این سر نیست

1384/6/3 - تهران

برگرفته از کتاب : شوق وصال