آن روز که شاعر بلندآوازه و انسان‌دوست ایرانی به زبان شیرین فارسی این دو بیت را سرود که: «بنی‌آدم اعضای یک پیکرند – که در آفرینش ز یک گوهرند. چو عضوی به درد آورد روزگار – دگر عضوها را نماند قرار»، می‌دانست در حال تدریس اخلاق به بنی‌آدم است نه وصف حال واقعی آنان. او از تعجب ملائکه خبر داشت که خلقت انسان را به خاطر اینکه «در زمین فساد می‌کند و خون می‌ریزد» برنمی‌تافتند ولی در برابر جواب خدا که فرمود: «من چیزهائی می‌دانم که شما نمی‌دانید» سکوت کردند و تسلیم شدند.
سعدی می‌خواهد با این دو بیت ‌به انسان‌ها بگوید فلسفه خلقت شما ایجاد فساد در زمین و کشتن یکدیگر و زمین را به خون هم‌نوعانتان خونین کردن نیست، شما باید با دیگران احساس همدردی کنید و با گسترش اخلاق نوع‌دوستی، مانع رنج تمام بندگان خدا شوید. این، مضمون حدیث پیامبر خداست که اسلام را به عنوان دین رحمت برای انسان‌ها به ارمغان آورد و در اوج قدرت ناشی از پیروزی بزرگ فتح مکه و چیره شدن بر کفار و مشرکین پرهیمنه آن روز شبه‌جزیره عربستان در پاسخ عده‌ای از اصحاب خود که گفته بودند: امروز روز انتقام گرفتن است (الیوم، یوم‌الملحمه) فرمود: امروز روز بخشش و گذشت است (الیوم، یوم‌المرحمه). و در مواقع مختلف به مسلمانان سفارش کرد به کمک مظلومین بشتابند و به آنان در برابر ظلم ظالمان یاری برسانند تا ثابت کنند که مسلمان هستند «مَنْ اصْبَحَ لاَ یَهْتَمُّ بِاُمُورِ اَلْمُسْلِمِینَ فَلَیْسَ مِنْهُمْ». و باز به مسلمانان گفت حتی به داد غیرمسلمانان برسند و هر انسانی مظلوم واقع شود به یاری او بشتابند «مَنْ سَمِعَ رَجُلاً یُنَادِی یَا لَلْمُسْلِمِینَ فَلَمْ یُجِبْهُ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ»...
این عالی‌ترین درس اخلاق را که هم در تعالیم دینی ما آمده و هم در ادبیات به وفور یافت می‌شود، زمامداران امروز جدی نمی‌گیرند و به آن عمل نمی‌کنند. غزه و لبنان، زنده‌ترین شاهدهای این سقوط اخلاقی زمامداران و سیاستمداران امروز جهان هستند. خانم دکتر رجا مصلح نماینده موسسه میدل گلوبال در غزه، در یک مصاحبه تلویزیونی 4 دقیقه‌ای با بُغض و چشمان اشک‌آلود، بخشی از مشاهدات خود از نسل‌کشی رژیم صهیونیستی را به زبان آورده است. او گفت: بعضی از مسائل را نمی‌توانم فراموش کنم، ازجمله مشاهده دختری 10 ساله را که تمام اعضاء خانواده خود را در بمباران‌های اسرائیل از دست داده بود و در بیمارستان شفای غزه با 90 درصد سوختگی به بخش اورژانس منتقل شده بود. ما داروئی برای کاهش درد او نداشتیم و فقط توانستیم تا صبح کنارش بنشینیم و ساعت 4 صبح شاهد مرگش در نهایت درد و رنج و در حالی که با گریه درباره سرنوشت پدر، مادر و خواهرانش از ما می‌پرسید باشیم.
این خانم دکتر یکی از صدها شاهد عینی درد و رنج فوق‌العاده مردم غزه در یکسال اخیر است که مشاهدات خود را گفته یا نوشته‌اند و به اطلاع افکار عمومی جهان به ویژه زمامداران کشورهای مدعی دموکراسی و حمایت از حقوق بشر رسانده‌اند. بسیاری از این شاهدان، اشک ریختند و با گریه درباره جنایات بی‌سابقه رژیم صهیونیستی در غزه سخن گفتند، فریاد مظلومیت کودکان و زنان فلسطینی را به گوش زمامداران رساندند، از طرح ضدانسانی ژنرال‌ها که با گرسنگی دادن درصدد کشتار دستجمعی مردم غزه است پرده برداشتند و صحنه مرگ تدریجی یک نسل که در یک زندان بدون سقف به وسعت نوار غزه از قحطی و سرما و گرسنگی و انواع بیماری‌ها در حال نابود شدن است را ترسیم کردند ولی هیچ اقدامی برای بریدن دست‌های ظالم و نجات دادن اینهمه مظلوم به عمل نیامد.
این، یعنی سقوط اخلاق در سطح جهانی. یعنی مظلومیت ملت‌ها. یعنی غربت انسانیت. یعنی بی‌پناهی مظلومان...
در کشاکش این آشفته‌بازار سلطه زمامداران بی‌مسئولیت بر جهان، ملت‌ها در حال عبور از دشوارترین گردنه تاریخ هستند. رنج مردم غزه، قرار را از ملت‌ها گرفته و آنها در همین حال برای حفاظت از گوهر انسانی تلاش می‌کنند. آیا صبح پیروزی نزدیک است؟