مسیح مهاجری در روزنامه جمهوری نوشت:

سخنگو در سازمان های مختلف  آزادی عمل ندارد و مجبور است همان چیزی را بگوید که از او می‌خواهند که بگوید. در مواردی هم مجبور است برخلاف عقیده خودش و برخلاف واقعیت حرف بزند یا جواب سؤال خبرنگاران را بدهد.

حالا که رئیس ‌جمهور پزشکیان گفته با مردم عهد بسته‌ام هرگز به آنها دروغ نگویم (البته اگر بگذارند به این عهد خود وفا کند) زمان بسیار مناسبی است که سخنگویان قوای سه‌گانه، وزارتخانه‌ها و سایر دستگاه‌های دولتی و حکومتی، روش جدیدی در پیش بگیرند و صداقت را محور کار خود قرار دهند.

نظام جمهوری اسلامی از دروغ گفتن بعضی مسئولین ضربه‌های بزرگی خورده و بخش قابل توجهی از اعتبار خود را از این طریق از دست داده است. دروغ، حتی اگر به توجیهاتی از قبیل «مصلحت» متکی باشد، قطعاً زیانبار است و سخنگویان دستگاه‌های دولتی و حکومتی در این زمینه مسئولیت بزرگی برعهده دارند. آنها اگر با مردم صادقانه حرف بزنند، هم خودشان دچار عذاب وجدان نمی‌شوند و هم اعتبار نظام را ترمیم خواهند کرد. وقتی آنها صداقت را پیشه می‌کنند از تلخی‌های احتمالی این مسیر نباید بترسند.

درباره صداقت، این فراز از سخنان متفکر بزرگ شهید مظلوم آیت‌الله بهشتی را به سخنگویان هدیه می‌کنم که می‌فرمود:

«وقتی خواستیم از موضع صدق و حق و عدل که روح اسلام است با هم برخورد کنیم، گاهی هم تلخی است ولی من این تلخی ناشی از برخورد صادقانه را بر آن شیرینی کاذب ناشی از برخورد منافقانه و مجامله‌آمیز ترجیح می‌دهم. زندگی در آن حالت است که نورانی است و از فروغ الهی برخوردار است».

و درباره مصلحت نیز این فراز از سخنان مرحوم علامه محمدتقی جعفری را یادآور می‌شوم که می‌فرمود:

«دین، برادر بزرگ‌تری دارد به نام اخلاق. وقتی دین، این برادر بزرگ‌تر یعنی اخلاق را کنار می‌گذارد و با قدرت همدم می‌شود صاحب فرزندی می‌گردد به نام مصلحت که این فرزند هم دین را می‌کشد هم اخلاق را».
سخنگویان اگر از فرصتی که در اختیار دارند، و البته زودگذر است، به نفع صداقت استفاده کنند، رستگار خواهند بود و اگر صداقت را فدای مصلحت کنند، زیانکارند. خدا کند رستگار باشند.