« وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَعْمَى»؛ و هر کس از یاد من روى بر گرداند ، در حقیقت ، زندگى تنگ و سخت خواهد داشت و روز رستاخیز او را نابینا محشور مى کنیم . (سوره طه آیه 124)

کسى که از یاد خداوند اعراض کند هدف آفرینش و حیات پس از مرگ را نیز فراموش مى کند و همه چیز را خلاصه در دنیا مى بیند لذا از دنیا سیر نمى شود. به طوری که حتى اگر در دنیا هم دارای ثروت و امکانات مادى فراوان  باشد، باز هم  ارضا و سیراب نمى شود. و از آن جا که نشانه های عظمت و قدرت حق تعالی را نمی بیند در آخرت هم نابینا محشور شده و نمی تواند نشانه هاى لطف و کرم الهى را نظاره کند. لذا آثار لطف و رحمتى که شامل مؤ منان مى گردد و به آنها آرامش ‍ مى بخشد نصیب چنین افراد نمی گردد.