رئیس دولت دوازدهم گفت: اگر قرار بود صدای تحریم شنیده شود، در انتخابات مجلس دوازدهم شنیده می‌شد. این نوع واکنش یعنی تحریم انتخابات، بیشتر به نوعی «خودکشی جمعی» می‌ماند که از ترس مرگ به خودکشی دست بزنیم و با خودزنی تندترین جناح را به قدرت برسانیم و فکر کنیم فروپاشی نوعی تغییر است. من از سایه جنگ و خشونت بر میهنم عذاب می‌کشم، اما تحریم انتخابات راه‌حل نیست. تحریم عامل تضعیف و تجزیه قدرت ایران است.

رئیس دولت دوازدهم گفت: اگر قرار بود صدای تحریم شنیده شود، در انتخابات مجلس دوازدهم شنیده می‌شد. این نوع واکنش یعنی تحریم انتخابات، بیشتر به نوعی «خودکشی جمعی» می‌ماند که از ترس مرگ به خودکشی دست بزنیم و با خودزنی تندترین جناح را به قدرت برسانیم و فکر کنیم فروپاشی نوعی تغییر است. من از سایه جنگ و خشونت بر میهنم عذاب می‌کشم، اما تحریم انتخابات راه‌حل نیست. تحریم عامل تضعیف و تجزیه قدرت ایران است.

حجت‌الاسلام‌ حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران در دولت‌های یازدهم و دوازدهم، در بیانیه‌ای از مردم برای شرکت در دور دوم انتخابات چهاردهم ریاست‌جمهوری در روز جمعه ۱۵ تیر دعوت کرد و آن را انتخاب بین دو راه و جهت‌گیری کاملا متفاوت دانست؛ انتخاب بین پیشرفت واقع‌بینانه ‌یا عقب‌گرد خیال‌بافانه؛ انتخاب بین تعامل عزتمندانه یا تحقیر بین‌المللی. انتخابی که با «رأی‌دادن و رأی‌ندادن» سرنوشت حداقل یک دهه آینده را رقم می‌زند.

متن کامل بیانیه دکتر روحانی به نقل از سایت وی‌ به این شرح است:

به نام خداوند عالم و عادل

ملت رشید و فهیم ایران

سلام و درود خدا بر شما باد. درود بر گام‌هایی که آگاهانه برداشتید و درنگ‌هایی که گلایه‌مندانه داشتید. انتخابات جمعه گذشته پیام روشن و رسایی داشت برای آنان که بخواهند ببینند و بشنوند. بیش از نیمی از مردم ایران، در انتخابات شرکت نکردند. ادامه روند کاهش در مشارکت در سه انتخابات اخیر از ۱۴۰۰ تا امروز، دستاورد کسانی است که بی‌آنکه خود را پاسخ‌گوی مردم بدانند، برای آنان مهندسی انتخابات می‌کنند. از جمع عظیم ملت ایران، آنان که نیامدند به انتخابات، به تأیید صلاحیت‌های سلیقه‌ای اعتراض کردند و آنان که آمدند به رسانه‌های یأس و هیاهوی هراس، نه گفتند. میلیون‌ها نفر هم آگاهانه سخن‌ها را شنیدند و از میان آنها بی‌اعتنا به گزارش‌های وارونه و ادعاهای واهی، بهترین را برگزیدند.

سرانجام انتخابات از چند گزینه انحرافی و پوششی به دو گزینه واقعی و دوقطبی بدل شد. ما امروز با یک انتخاب حیاتی و تاریخی میان دو راه مواجه هستیم که اتفاقا می‌توان هر دو را در کلمه‌های «تحریم» و «ضد تحریم» خلاصه کرد: از یک سو در «سیاست داخلی» رقابت میان تحریم (شرکت‌نکردن در انتخابات) و ضد تحریم (شرکت در انتخابات) است:

میان آنان که موافق رأی‌دادن برای تغییر اوضاع هستند و آنان که به نیت تغییر‌دادن شرایط از رأی‌ندادن دفاع می‌کنند؛ نیت هر دو جریان یکی است (تغییر) اما یکی طرفدار مشارکت در انتخابات است و دیگری مدافع تحریم آن.

*شرق