خواهان قوت و قدرت نظام جمهوری اسلامی هستیم و مقابله کردن با عوامل سست‌کننده پایه‌های این نظام را وظیفه خود می‌دانیم. آنچه مهم است شناختن عواملی است که موجب قوت و قدرت نظام می‌شوند و همینطور عواملی که پایه‌های نظام را سست می‌کنند. بدون شناخت این عوامل، نه می‌توان نظام را تقویت کرد و نه می‌توان از سست شدن پایه‌های آن جلوگیری نمود.
فلسفه وجودی نظام سیاسی در هر کشوری، حفاظت از استقلال آن کشور، تمامیت ارضی، منافع ملی و مصالح عمومی مردم است. بنابراین، وقتی سخن از تقویت نظام به میان می‌آید، منظور اینست که به صورت همه‌جانبه از مردم و کشور حمایت و حفاظت شود.
اولین و مهم‌ترین عامل تقویت نظام و حفاظت همه جانبه از مردم و کشور، عملکرد کسانی است که مسئولیت حکمرانی را برعهده دارند. آنها می‌توانند با در اختیار داشتن امکانات، ثرو‌ت‌های بالقوه، نیروهای باتجربه و ابزارهای حکمرانی، بهترین راه‌ها را برای افزایش قدرت کشور، رفاه مردم و رشد مادی و معنوی شناسائی کنند و ملت را در سریع‌ترین زمان ممکن به مطلوب‌ترین اهداف برسانند. اگر حکمرانان از انجام این وظیفه مهم خودداری و یا کوتاهی نمایند، کشور دچار عقبگرد می‌شود و مردم به اهداف مطلوب خود نمی‌رسند.
قطعاً همراهی مردم نیز در پیمودن راه رشد و تعالی کشور و حفاظت از منافع ملی بسیار موثر است و به تقویت نظام خواهد انجامید ولی نقش اول در تامین این هدف برعهده حکمرانان است. این حکمرانان هستند که باید مردم را در مسیر صحیح پیشرفت و تعالی کشور قرار دهند و زمینه را برای رفع موانع و هموار شدن راه سیدن به نقطه مطلوب فراهم کنند و از این طریق، پشتوانه مردمی نظام را تقویت نمایند.
یکی از مصادیق مهم پشتوانه مردمی نظام، مشارکت حداکثری در انتخابات است. مشارکت مردم در انتخابات با شعار و توصیه و سفارش و فرمان محقق نمی‌شود. راه تحقق مشارکت مردمی در انتخابات، احترام گذاشتن به حقوق بنیادی مردم بر مبنای قانون اساسی است. مردم اگر ببینند مسئولان بر مبنای قانون عمل می‌کنند و زمینه را برای رقابت واقعی افراد توانمندی که می‌توانند کشور را مدیریت کنند فراهم می‌سازند، در انتخابات شرکت می‌کنند. اینکه امروز صلاح دیده شود فلان شخص در رقابت حضور نداشته باشد و فردا حضور او بلامانع باشد بدون آنکه تغییری در شرایطش به وجود آمده باشد، مردم را با سوال‌ و ابهام مواجه می‌کند و کمکی به افزایش مشارکت نخواهد کرد.
نکته مهم دیگر تغییرناپذیر بودن سیاست‌های پایه‌ای کشور است که با استمرار آنها هیچیک از نامزدها از هر جناح و حزب که باشند امکان تحقق شعارهای انتخاباتی خود را نخواهند یافت. امروز کشور به گشایش‌های بزرگ در اقتصاد نیاز دارد و چنین گشایشی بدون ایجاد تغییر در سیاست خارجی امکان‌پذیر نخواهد بود. سیاست خارجی کشور باید به سوی یک گشایش بزرگ در سطح بین‌المللی چرخش پیدا کند. ما باید در روابط بین‌الملل به شرق و غرب نگاه یکسان داشته باشیم و به سیاست موازنه‌ روی بیاوریم. این، همان سیاست «نه شرقی، نه غربی» است که وابستگی به شرق و غرب را نفی می‌کند ولی رابطه با آنها را در چارچوب حفاظت از استقلال کشور بلامانع می‌داند. تا زمانی که به این سیاست روی نیاوریم، هیچیک از نامزدهای ریاست‌ جمهوری در صورت تکیه زدن بر کرسی نفر اول اجرائی کشور امکان موفقیت نخواهد داشت. تردید نکنیم که راه تقویت نظام از ایجاد تغییر اساسی در روابط بین‌الملل می‌گذرد.