عید قربان را که زمان قربانی کردن خواهش‌های ‌نفسانی در برابر نیازهای معنوی انسان است، نباید به امت اسلامی و دایره اسلام محدود ساخت. انسان‌ها در تمام زمان‌ها و مکان‌ها و در دوران معاصر بیش از هر زمان دیگر و در کشورهای پیشرفته صنعتی بیش از هر مکان دیگر به تقویت معنویت و نجات یافتن از خواهش‌های نفسانی نیاز دارند.
کشورهای غربی هرچه زرق و برق‌های تمدن ظاهری خود را بیشتر به رخ می‌کشند، حوادث روزگار بیشتر به مصاف آنها می‌آیند و باطن فاقد تمدن آنها را به رخ می‌کشند. اسارت در دام مادیگرائی محض، گرفتار خرافات بودن، مسابقات تسلیحاتی نابودکننده، تسلیم انواع شهوات شدن و عمر را در چرخه قدرت تباه کردن مهم‌ترین شاخصه‌های حکمرانان این کشورها هستند. زرق و برق‌ها در این کشورها فقط مربوط به روی پوست است، آنچه در زیر پوست وجود دارد چیزی غیر از سیاهی و تاریکی نیست.
فاصله‌ای که میان مردم به ویژه نسل جوان و اهل تحصیل و مطالعه در کشورهای اروپائی و آمریکا دیده می‌شود، محصول ناترازی موجود میان نگاه حکمرانان به زندگی انسان و نگاه نسل کنونی به نیازهای معنوی انسان است. حادثه غم‌انگیز جنایات رژیم صهیونیستی در غزه، یکی از عواملی بود که پرده از چهره تمدن ظاهری غرب برداشت و باطن آن را آشکار کرد. نسل جوان و به ویژه تحصیل‌کرده‌ها و دانشگاهیان با حمایت تاریخی خود از مردم مظلوم فلسطین و محکوم کردن جنایات صهیونیست‌ها در غزه، به صورت شفاف این پیام را به جهان دادند که حکمرانان جاخوش کرده در کاخ‌های پرزرق و برق و گران‌قیمت، از مولفه‌های واقعی انسانیت بهره‌ای ندارند و اسیر خواهش‌های نفسانی خود هستند. تاسفبارتر اینکه سران این کشورها حتی از دریافت پیام روشن نسل جوان در این زمینه عاجز هستند و به جای آنکه درصدد تعامل مثبت با جوانان و دانشگاهیان برآیند و به خواسته‌های مشروع توده‌های میلیونی مردم کشورهای خود که در خیابان‌های شهرهای مختلف در راه‌پیمائی‌ها و تجمعات مطرح می‌کنند پاسخ مثبت بدهند، به سرکوب آنها می‌پردازند و بر ادامه مسیر غلط و ضدانسانی خود اصرار می‌ورزند. این واقعیت تلخ نشان می‌دهد جهان به اصطلاح پیشرفته صنعتی بیش از هر جای دیگر و بیش از هر زمان دیگر به اصلاح خود و روی آوردن به معنویت نیاز دارد.
مطالعه وضعیت سایر کشورها نشان می‌دهد این نیاز اختصاص به حکمرانی‌های غربی ندارد و سایر حکمرانان نیز به فقر معنویت مبتلا هستند. فقر معنویت، عارضه‌ای عمومی برای تمام کسانی است که به قدرت می‌رسند و از تهذیب نفس محرومند. قدرت، مهم‌ترین عامل دور ساختن انسان از معنویت و اسیر نمودن حکمرانان در دام خواهش‌های نفسانی است. این بیماری را فقط با تعالیم دینی می‌توان معالجه کرد. مناسبت‌هائی از قبیل عید قربان که یادآور تلاش برای قربانی کردن خواهش‌های نفسانی در برابر نیازهای معنوی هستند، می‌توانند به انجام این مهم کمک کنند.
ما مسلمانان، از عید قربان فقط به استفاده از تعطیلی آن می‌پردازیم و این گنجینه بزرگ معنویت را برای ترویج تفکر ضرورت تقویت معنویت و مبارزه با بیماری‌های نفسانی بکار نمی‌گیریم. وجود چنین سرمایه‌های بزرگ معنوی در مجموعه تعالیم دینی، نعمت‌های بزرگی هستند که می‌توان از آنها برای رشد خصائل انسانی نه فقط در مسلمانان بلکه در تمام انسان‌ها استفاده کرد. به حاکمان کشورهای اسلامی که خود گرفتار عوارض منفی قدرت هستند برای عرضه این سرمایه‌های معنوی به انسان‌های نیازمند امیدی نیست. این رسالت را باید علمای دین و افراد مذهبی صاحب انگیزه‌های خیرخواهانه انسانی برعهده بگیرند. امروز انسان‌ها در تمام نقاط جهان بیش از هر زمان دیگری تشنه معنویت هستند، صاحبان همت‌های بلند باید برای سیراب کردن این خیل تشنگان و شیفتگان معنویت فعال شوند.