۱- امام با موروثى بودن قدرت، پاسخگو نبودن، انحصارى بودن و طبقاتى بودن مدیریت و قدرت در کشور به شدت مخالف بود.
۲- از نظر امام ” مردم ” نقش اساسى در اداره کشور دارند.
خواسته آنان که در قالب انتخابات و راى خود را نشان میدهد میزان و ملاک براى مردم سالارى و تحقق جمهوریت است.
۳- حضور روحانیت در امور اجرایی از دیدگاه امام در اولویت نیست. شرایط استثنایی جامعه و وجود روحانیونى که کارآمد و داراى صلاحیت هاى لازم باشند و مورد اقبال جامعه، سه شرط اصلى براى ورود به حوزه اجرایی کشور است. شرایط استثنایی بسیار مهم و قابل مداقه است.
۴- قانونگرایی همواره مورد تاکید امام بود. مراقبت دائمى از اینکه امور کشور بر مبناى قانون باشد، شاخص بود. نامه نمایندگان مجلس شوراى اسلامى در ماه هاى آخر حیات امام و تاکیدى که ایشان داشت؛جنگ خاتمه یافته و “همه امور باید بر اساس قانون باشد”. نمونه بارزى از قانونگرایی امام بود.
۵- حمایت از فلسطین را امام به مساله جهانى تبدیل کرد. قبل از انقلاب معدود کشورهاى عربى بودند که از فلسطین حمایت مى کردند. اعلام روز جهانى قدس در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان از سوى امام نه تنها جهان اسلام بلکه بسیارى از جهانیان را متوجه فلسطین کرد. بى تردید جهانى شدن حمایت از فلسطین و ضدیت با رژیم اشغالگر قدس در پرتو راهبرد امام بوده است.
۶- از نگاه امام مسئولان وامدار مردم و خادم آنان هستند. رابطه مسئولان در نظام اسلامى رابطه ارباب رعیتى نیست. مسئولان در برابر قانون و مردم باید پاسخگو باشند. ۱۴ و ۱۵ خرداد و
تقویم مناسبت ها و رویدادها فرصتى براى مرور و بازخوانى افکار و اندیشه هاى امام خمینى است تا از رهگذر آن بتوانیم از میراث خمینى بزرگ صیانت کنیم.
چه زیبا رهبرى معظم انقلاب اسلامى فرمودند؛ این انقلاب بىنام خمینى در هیج جاى جهان شناخته شده نیست.