بگذریم از تعبیر جعلی و نارسای «ناترازی» که مدتی است برای سرپوش گذاشتن بر کمبودها در زمینه‌های سوخت، مواد مصرفی، پول و... بکار می‌رود. مردم به خوبی و به درستی درک می‌کنند استفاده از کلمه «ناترازی» برای فرار از بکار بردن کلمات و عناوین ناخوشایندی از قبیل کمبود، نارسائی، نقص، عدم برخورداری و... است هرچند مسئولین فکر می‌کنند جعل کلمات و عناوین جدید می‌تواند تاثیرات منفی واقعیت‌های تاثیرگذار در زندگی مردم را خنثی کند. آنچه این تاثیرات را خنثی می‌کند در درجه اول و در مرحله تفاهمات عادی حکمرانی، صداقت است و در درجه دوم، تلاش عملی بی‌وقفه برای برطرف ساختن کمبودها و نقص‌ها.
درباره وضعیت کنونی کشور از هر کلمه و تعبیری استفاده شود، این واقعیت‌های ملموس در زندگی مردم همه چیز را آنطور که هستند نشان می‌دهند. حالا که مسئولان هم پرهیزی از گفتن واقعیت ندارند و با صراحت و صداقت به مردم می‌گویند در بسیاری موارد کمبود وجود دارد، بهتر است به توصیه‌های مردم در زمینه چگونگی رفع این کمبودها هم توجه کنند و آنها را بکار ببندند. پیش‌زمینه این اقدام اینست که حضرات مسئولان ابتدا به این باور برسند که مردم به دلیل تجربه ملموسی که در جریان زندگی کسب می‌کنند بهترین کارشناسان در امور مختلف مرتبط با معیشت هستند و عمل به توصیه‌های آنها حلال مشکلات کارگزاران خواهد بود. متاسفانه مسئولان همواره خود را در سطحی بالاتر از درک و فهم عموم مردم تصور می‌کنند و با امکاناتی که دارند ارتباط بشدت باورمندانه‌ای با کارشناسان دارند و اساس حل مشکلات را در همین دو باور جستجو می‌کنند. باور به خود و باور به کارشناسان را نفی نمی‌کنیم ولی اکتفا به این دو باور را درست نمی‌دانیم. استفاده از نظر کارشناسان در امور بسیار تخصصی و فنی امری قابل قبول و حتی اجتناب‌ناپذیر است ولی در آنچه به امور عادی زندگی و همینطور کلیات اداره کشور مربوط می‌شود، به سراغ مردم که دارای تجربه عملی در این زمینه‌ها هستند هم باید رفت. مردم، کارشناسان بی‌مزد و بی‌منت جامعه هستند که اگر توصیه‌های آنها در کنار نظرات کارشناسان اهل تخصص در رشته‌های مختلف قرار گیرند، بهترین نتایج نصیب خواهد شد. به مردم باید اعتماد کرد و به پیشنهادهایشان باید عمل کرد.
برای رفع کمبودها نظر عامه مردم اینست که دولت باید پول داشته باشد. با پول است که می‌توان مولدهای برق ساخت و نصب کرد. با پول است که می‌توان سطح مورد نیاز گاز، گازوئیل و بنزین را تامین کرد. با پول است که می‌توان اقلام مورد نیاز مردم را تولید یا وارد نمود. با پول است که می‌توان مسکن ساخت. با پول است که می‌توان رضایت معلم و پرستار و کارمند و کارگر را تامین کرد. با پول است که حقوق مکفی در اختیار قاضی قرار می‌گیرد تا او در جستجوی رشوه برای گذران زندگی خود نباشد. و با پول است که اقتصاد از بحران خارج می‌شود و زندگی مردم سر و سامان می‌یابد و آرامش روحی باعث می‌شود مردم نسبت به قوانین و احکام دین تمکین کنند. حتی فاصله طبقاتی را هم می‌توان در جامعه‌ای که ثروتمند است و کمبود پول مشکل اصلی آن نیست برطرف کرد.
راه پول‌دار شدن دولت را هم مردم ارائه می‌دهند. با چابک‌سازی بدنه بسیار فربه حکمرانی شامل هر سه قوه و دستگاه‌های زائد آویزان و بی‌خاصیت که هر روز با عناوین مختلف و با بهانه‌های عجیب و غریب سر برمی‌آورند. با کاهش حقوق‌های نجومی که رقم قابل ملاحظه‌ای را تشکیل می‌دهند. با حذف کامل بودجه دستگاه‌های فرهنگی به معنای عام که غیر از اتلاف وقت و هدر دادن پول و امکانات خاصیتی ندارند. با ابقاء بخش‌های فرهنگی که زیرمجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هستند البته همراه با صرفه‌جوئی‌ها و برنامه‌ریزی‌های منطبق با نیازهای واقعی جامعه و پرهیز از اسراف‌ها و زیاده‌روی‌ها. با حل مشکل FATF. با اخراج 8 میلیون اتباع غیرمجاز که بودجه عظیمی را می‌بلعند. با جلوگیری از قاچاق سوخت. با اتخاذ سیاست بین‌المللی عزتمندانه‌ای که منجر به رفع تحریم‌ها و باز شدن راه تجارت بین‌المللی و ایجاد گشایش در اقتصاد کشور خواهد شد.
اینها اموری نیستند که به تایید کارشناسان نیازمند باشند. عموم مردم این راهکارها را با تمام وجود تایید می‌کنند و همواره به زبان می‌آورند. مسئولان ما که در تمام دهه‌های گذشته به آراء خود متکی بودند، حالا به توصیه‌های مردم عمل کنند تا ثمره شیرین آن را برای خود و برای کشور لمس نمایند.

  تعداد بازديدها: 79

    نسخه قابل چاپ