به حکم قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی ایران، رئیس‌جمهور حق دارد وزیر یا وزرای موردنظر خود را به مجلس شورای اسلامی پیشنهاد بدهد و نمایندگان مجلس نیز حق دارند به هر وزیری که صلاحیت او مورد تاییدشان است، رای اعتماد بدهند و اگر نیست، پیشنهاد رئیس‌جمهور را رد کنند. این، یک رویه قانونی است که در طول چهار دهه گذشته معمول بوده و برای تمام دولت‌ها و روسای جمهور پیش آمده که وزیری را به مجلس پیشنهاد کرده ولی نتوانسته برای او رای اعتماد بگیرد و یا حتی وزیر مستقری را مجلس استیضاح کرده و رای اعتماد خود را از او پس گرفته است.
در دولت سیزدهم، برای وزیر آموزش و پرورش تاکنون دو بار چنین اتفاقی افتاده و اکنون آقای رئیس‌جمهور فرد سومی را برای تصدی این وزارتخانه به مجلس پیشنهاد داده که قرار است یکشنبه هفته آینده نمایندگان مجلس شورای اسلامی درباره او تصمیم بگیرند. این احتمال وجود دارد که چون بار سوم است که رئیس‌جمهور برای وزارت آموزش و پرورش فردی را پیشنهاد می‌کند، نمایندگان مجلس این فرد را حتی اگر با آراء ضعیف هم شده بپذیرند، به ویژه با توجه به اینکه وزارت آموزش و پرورش با اهمیت و حساسیتی که دارد نباید بدون وزیر بماند، اما اینکه آیا این واقعه به نفع و به مصلحت آموزش و پرورش است یا نه، نکته‌ایست که باید مورد بررسی قرار گیرد.
در یک هفته‌ای که از معرفی فرد پیشنهادی برای تصدی وزارت آموزش و پرورش گذشته، اظهارنظرهای زیادی درباره وی شده که عمدتاً منفی بوده و نظر اصحاب فرهنگ اینست که با وزیر شدن این گزینه پیشنهادی نیز مشکلی از آموزش و پرورش حل نخواهد شد. از سخنان کسانی که این گزینه را به برخوردهای حذفی و افراطی متهم می‌کنند درمی‌گذریم و بررسی توانائی وی برای عهده‌دار شدن مسئولیت سنگین مدیریت کلان آموزش و پرورش را با توجه به ویژگی‌هائی که چنین مدیری باید داشته باشد بر آورده‌های فرد پیشنهادی متمرکز می‌کنیم.
صاحبنظران و پیش‌کسوتان آموزش و پرورش معتقدند کسی می‌تواند از عهده مسئولیت این وزارتخانه برآید که دارای این چند ویژگی باشد.
1- تمام مراحل تدریس و مدیریت را در آموزش و پرورش تجربه کرده باشد.
2- سازمان و فرهنگ آموزش و پرورش را بطور کامل بشناسد.
3- بطور مستمر و بدون انفصال، وقت و عمر کاری خود را در آموزش و پرورش گذرانده باشد.
4- دارای شخصیت با نفوذ در بدنه آموزش و پرورش باشد.
5- فرهنگیان، او را بشناسند و محبوب قلوب آنها باشد.
6- فردی عالم و صاحب اندیشه و ابتکار باشد.
7- از توان شخصیتی بالائی برای قانع کردن مسئولین ارشد نظام جهت جذب بودجه و امکانات موردنیاز آموزش و پرورش و حق معلمان برخوردار باشد.
8- مدیری با سابقه ایجاد تحول در زیرمجموعه مدیریتی خود باشد تا بتواند آموزش و پرورش را که بشدت دچار رکود و رخوت است و به شتاب در تحول نیاز دارد، متحول نماید.
سوال بسیار مهم از رئیس‌جمهور اینست که آیا این ویژگی‌ها را در فرد پیشنهادی برای تصدی وزارت آموزش و پرورش یافته‌اید؟ آیا فردی که بخشی از مسئولیت ستاد انتخاباتی شما را در ایلام برعهده داشته و سال‌ها از آموزش و پرورش منفصل بوده و به تجارت اشتغال داشته می‌تواند آموزش و پرورش را متحول کند؟ چرا آقای رئیس‌جمهور از نخبگان موجود در بدنه آموزش و پرورش کشور نمی‌خواهند آنها کسی را برای تصدی وزارت به ایشان معرفی کنند؟
نکته قابل تامل اینست که حتی در صورت رای اعتماد گرفتن سومین فرد پیشنهادی برای وزارت آموزش و پرورش، این وزارتخانه از بی‌وزیر بودن نجات پیدا می‌کند ولی ممکن است تحولی که باید در آن رخ بدهد در این دوره اتفاق نیفتد. ما و تمام کسانی که خواهان موفقیت دولت و حل مشکلات آموزش و پرورش هستیم، نگرانیم که با این قبیل گزینه‌ها هیچ مشکلی حل نشود و باعظمت‌ترین و حساس‌ترین وزارتخانه که بیشترین ارتباط را با ساختن آینده کشور دارد همچنان در بلاتکلیفی درجا بزند.