آن دم که برقِ دیدگانش بر من افتاد

انگار گویِ آتشین در خرمن افتاد

در قلب تاریکم فروغی جاودان شد

تاب و توانی در دل و جان و تن افتاد

از شور و شادی در دلم قند آب می شد

با خویش گفتم نانمان در روغن افتاد

راهِ منِ سرگشته در کوه و بیابان

در طرفه العینی به باغ و گلشن افتاد

دیدار مهدی^(عج) عالمی دارد مهاجر

رویای صادق در ضمیرم متقن افتاد

1379/8/8 - تهران