دانشمند هسته ای و موشکی ما را به شهادت رسانده‌اند، مردم غیرتمند و انقلابی هم‌صدا با رهبر انقلاب خواهان ردگیری، انتقام و برخورد قاطع با آمران و عاملان این جنایت هستند. هماگونه که انتظار می‌رفت مجامع بین‌المللی بدون اشاره به حقوق و مظلومیت ایران، به اظهار تاسف بسنده کرده‌اند.
در این میان باید مراقب بود از سه خط انحرافی در جریان این فاجعه پرهیز کنیم؛

یک – دستگاه امنیتی را تضعیف نکنیم.

از نظر دور نداریم که کشور ما حدود ۹ هزار کیلومتر خط مرزی دارد، کنترل مطلق این مرزها آن هم در منطقه غرب آسیا امری دشوار و حتی غیرممکن است. کشورهائی که از لحاظ امنیتی قدرتمند هستند نیز شاهد حوادث تروریستی در خاک خود هستند، در آمریکا با وجود نهادهای امنیتی متعدد باز هم غافلگیر می‌شوند و تقریبا هر ماه شاهد حرکتهای تروریستی داخلی در این رژیم هستیم. در فرانسه، انگلیس و جاهای دیگر نیز این اتفاقات، بسیار مشاهده شده‌اند.

ایران اسلامی همچنان یکی از قدرتمندترین دستگاه امنیتی و اطلاعاتی بومی دنیای اسلام و منطقه غرب آسیا را در اختیار دارد. ما همانیم که ریگی را در آسمان گرفتیم. شبکه جاسوسی اسرائیل در فروردین ۹۱ با دستان قدرتمند ما فروپاشید البته موریانه ها همچنان مشغول رخنه اند، روح الله زم، جمشید شارمهد، حبیب اسیود، را سربازان گمنام ما در کمال حیرت سرویسهای اطلاعاتی دنیا از بغل دشمن بیرون کشیدند. کشف و خنثی سازی ده ها عملیات بمب گذاری را دستگاه های امنیتی ما رقم زدند. انگار برخی یادشان رفته که وزیر اسرائیلی مهره ما بود. به همان میزان که باید مراقب نفوذ بود و دستگاه های امنیتی را (مانند هر دستگاه دیگری) از خطر نفوذ زنهار داد، به همان میزان باید مراقب باشیم با نوشته ها و گفتارمان موجب تضعیف و یأس آنها نشویم که نمی شوند. چرا که خدمت و ایثار در گمنامی اجر ویژه ای دارد.

بخش دوم

دو – خودزنی نکنیم؛

برخی به جای اینکه نوک پیکان خود را به سوی دشمن نشانه بروند، یقه ارکان دولتی اعم از سازمان انرژی اتمی، وزارت امور خارجه، نهادریاست جمهوری و.. را گرفته اند. مدیریت ناکام دولت این مجوز را به ما نمی‌دهد که آنرا مخاطب شعارها و نوشته هایی قرار بدهیم که باید متوجه رژیم اشغالگر قدس و آمریکا باشد. مردم همچنان از دولت در برابر ناکامی هایی که خصوصاً در عرصه معیشتی داشته از او مطالبه دارند اما نباید این مساله را با یک مساله ملی مانند ترور دانشمند هسته ای گره بزنیم.

بدون شک ضد انقلاب و بیگانه خواهان گره زدن این دو هستند.

از این بدتر آن است که به این مساله با نگاه جناحی بنگریم و به انجام این ترور در دوره محمود علوی تاکید کنیم، چه آنکه در مقابل با این واکنش روبرو خواهیم شد که ترور شهیدان رضایی نژاد، احمدی روشن و شهریاری نیز در دوره ای اتفاق افتاده که وزارت اطلاعات تحت مدیریت حیدر مصلحی بوده است. که نشاندهنده وجود جمع کثیری نیروی خالص و مخلص و کارشناس زبده و ورزیده و گمنام در سیستم اطلاعاتی کشور می باشد.

بخش سوم

سه –  انتقام؛ اما کی و کجا؟

انتقام ترجیع بند خواسته همه ایرانیان است. اما کجا و کی؟ آنچه ما می بینیم نوک کوه یخ است، انتقام اصول و قانونی دارد، ابزار و طرح و برنامه ای دارد.

مطالبه انتقام و مجازات آمران و عاملان این جنایت قطعی است ان شاالله اما از نظر دور نداریم که دشمن اکنون در بالاترین سطح هشیاری است. از طرفی رژیم صهیونیستی و سعودی همچون سگان پاسوخته یک لحظه امان و قرار ندارند که ایران را وارد معرکه ای کنند که آنان طراح آن هستند.

ما سیلی دردناکی به آنها خواهیم زد اما در میدانی که خودمان طراحی می کنیم نه آنجا که آنها می خواهند و منتظرند. صهیونیست ها بعد از ۲ ماه سکوت موشکی؛ طی ۱۰ روز اخیر سه بار به مواضع مقاومت در سوریه موشک پرانی کرده اند. به فضل الهی انتقام سختی در راه خواهند داشت اما نه در زمان و مکانی که آنها پیش بینی می کنند.

بنظرم بهترین راهکار در حال حاضر:

اولاً تقویت بنیه حفاظتی و گسترش لایه های امنیتی خصوصاً برای افراد تاثیرگذار است.

ثانیاً طرحی دقیق و جامع نه تنها برای انتقام خون این شهید والا مقام بلکه برای مقابله با هر نوع دهن کجی و دست درازی به امنیت این مرز و بوم تدوین شود تا درس عبرتی بزرگ برای دشمنان ملت باشد.

ثالثاً دستگاه دیپلماسی و حقوقی کشور پیگیر این جنایت در ابعاد بین المللی باشند؛ البته که ما امنیتمان را مرهون خون شهدا و دستان قدرتمند مردان خود در داخل هستیم اما استفاده از ابزارهای موجود خارجی صرفاً برای نشان دادن مظلومیت خود و اینکه آنها طبل های تو خالی بیشتر نیستند، ضرری ندارد.

به لطف پروردگار انتقام سختی از دشمن خواهیم گرفت.

منبع: شبکه های اجتماعی

*ارسال کننده آقای مجید رحیمی*