عزُّ الْمُؤْمِنِ غِناه عَنِ النّاسِ
عزّت مؤمن در بى‌نیازى از مال دیگران است.

منِ اسْتَحْسَنَ قَبیحاً کانَ شَریکاً فیهِ
هر که کار زشتى را تحسین و تأیید کند در آن شریک است.

ملاقاةُ الإخوانِ نُشرَةٌ و تَلقيحٌ لِلعَقلِ و إن كانَ نَزرا قَليلاًِ
ديدار برادران مايه سلامتى و رشد عقل است اگرچه بسيار اندك باشد .

منِ انقَادَ إلَى الطُّمأ نينَةِ قَبلَ الخُبَرةِ فَقَد عَرَضَ نَفسَهُ لِلهَلَكَةِ و العاقِبَةِ المُتعِبَةِ
هر كه پيش از آزمودن به كسى اطمينان كند خود را در معرض هلاكت و فرجامى رنج آور قرار داده است.

غنَى المُؤمِنِ غِناهُ عَنِ النّاسِ
توانگرى مؤمن در بى نيازى از مردم است.

الأيامُ تَهتِكُ لَكَ الأمرَ عَنِ الأسرارِ الكامِنَةِ
روزگار رازهاى نهان را بر تو آشكار مى كند .

إتَّئِد تُصِب أو تَكَد
شتاب مكن تا بررسى کنید.

تأخيرُ التَّوبَةِ إغتِرارٌ
تأخير در توبه فريب خوردن است.

من هَجَرَ المُداراةَ قارَبَهُ المَكرُوهُ
آن كه سازش و مدارا را ترك كند ناگوارى به او روى آورد.

ظهارُ الشَّيءِ قَبلَ أن يُستَحكَمَ مَفسَدَةٌ لَهُ
علنى كردن چيزى پيش از آنكه استوار شود مايه تباهى آن است.

منْ عَمِلَ عَلى غَيْرِ عِلْمٍ ما يُفْسِدُ اَكْثَرَ مِمّا يُصْلِحْ
هـر كس بـدون آگاهى كـار كـند بيش از آنكه درست كند خراب مى كند.