پیامبر اكرم صلّی الله عليه وآله فرمودند
*أیُّمَا امْرِئٍ وَلِيَ مِنْ أمْرِ المُسْلِمِینَ وَلَمْ یَحُطْهُم بِما یَحُوطُ بِهِ نَفْسَهُ لَمْ یَرَحْ رائِحَةَ الجَنَّةِ
هر کس بخشی از کار مسلمانان را بر عهده گیرد و در کار آنها مانند کار خود دلسوزی نکند بوی بهشت را استشمام نخواهد کرد.
*من رَدَّ عَن عِرْضِ أخِیهِ المُسْلِمِ وَجَبَتْ لَهُ الجَنَّةُ اَلْبَتَّةَ
هرکس آبروی برادر مسلمانش را حفظ کند بهشت بر او واجب شود.
*منْ سَعیٰ لِمَرِیضٍ فِي حَاجَةٍ ـ قَضَاهَا أوْ لَمْ یَقْضِهَاـ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَیَوْمٍ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ
هر كس برای نیاز بیماری بكوشد چه آن را برآورده سازد چه نسازد مانند روزی كه از مادرش زاده شده از گناهانش پاک میشود.
*من عَلِمَ مِن أخِیهِ سَیِّئَةً فَسَتَرَها، سَتَرَ اللهُ عَلَیهِ یَومَ القِیامَةِ.
هر که از برادر خود گناهی بداند و آن را بپوشاند خداوند در روز قیامت گناهان او را بپوشاند.
*من تَعَلََمَ باباً مِنَ العِلمِ عَمَّن یَثِقُ بِهِ کانَ أفضَلَ مِن أن یُصَلِّيَ ألفَ رَکعَةٍ
هر کس بابی از علم را از فرد مورد اعتمادش بیاموزد، برتر از آن است که هزار رکعت نماز بگزارد.
*إنَّ العَبْدَ لَيُدْرِكُ بِحُسْنِ خُلْقِهِ دَرَجَةَ الصَّائِمِ القَائِم
بنده با خوشاخلاقی به مقام روزهگیر شبزندهدار میرسد.
*أعْلَمُ النّاسِ مَن جَمَعَ عِلْمَ النّاسِ إلی عِلْمِهِ
????داناترین مردم كسی است كه دانش ديگران را به دانش خود بيفزايد.
قالَ امام حسن عليه السلام
*حسْنُ السُّؤالِ نِصْفُ الْعِلْمِ
سؤال درست نصف علم است.
*إنّ الْحِلْمَ زينَةٌ، وَالْوَفاءَ مُرُوَّةٌ، وَالْعَجَلةَ سَفَهٌ
صبر و شکيبائي زينت شخص ، وفاي به عهد علامت جوانمردي ، و عجله و شتابزدگی دليل بي خردی اس.
*منِ اسْتَخَفَّ بِإخوانِهِ فَسَدَتْ مُرُوَّتُهُ
کسي که برادرانش را سبک شمارد جوانمرديش فاسد است.
*إنّما يُجْزي الْعِبادُ يَوْمَ الْقِيامَةِ عَلي قَدْرِ عُقُولِهِمْ
همانا در روز قيامت بندگان به مقدار عقل و درک و شعورشان مجازات مي شوند.
*لقَضاءُ حاجَةِ أخٍ لي فِي اللهِ أحَبُّ مِنْ إعْتِکافِ شَهْرٍ
برآوردن حاجت برادر از يک ماه اعتکاف و عبادت مستحبّی بهتر است.
*المسؤول حر حتی یعد ومسترق المسؤول حتی ینجز
انسان تا وعده نداده، آزاد است.
قال امام رضا علیه السلام
*منْ أَخْلاقِ الأَنْبِياءِ التَّنَظُّفُ
از اخلاق پيامبران نظافت است.
*صديقُ كُلِّ امْرِء عَقْلُهُ وَ عَدُوُّهُ جَهْلُهُ
دوست هر كس عقل او و دشمنش جهل اوست.
*لا يَتِمُّ عَقْلُ امْرِء مُسْلِم حَتّى تَكُونَ فيهِ عَشْرُ خِصال:
أَلْخَيْرُ مِنْهُ مَأمُولٌ
الشَّرُّ مِنْهُ مَأْمُونٌ
يَسْتَكْثِرُ قَليلَ الْخَيْرِ مِنْ غَيْرِهِ
يَسْتَقِلُّ كَثيرَ الْخَيْرِ مِنْ نَفْسِهِ
لا يَسْأَمُ مِنْ طَلَبِ الْحَوائِجِ إِلَيْهِ
لا يَمَلُّ مِنْ طَلَبِ الْعِلْمِ طُولَ دَهْرِهِ
أَلْفَقْرُ فِى اللّهِ أَحَبُّ إِلَيْهِ مِنَ الْغِنى
الذُّلُّ فىِ اللّهِ أَحَبُّ إِلَيْهِ مِنَ الْعِزِّ فى عَدُوِّهِ
الْخُمُولُ أَشْهى إِلَيْهِ مِنَ الشُّهْرَةِ
هُوَ خَيْرٌ مِنّى وَ أَتْقى
عقل شخص مسلمان تمام نيست مگر اين كه ده خصلت را دارا باشد:
از او اميد خير باشد.
از بدى او در امان باشند.
خير اندك ديگرى را بسيار شمارد.
خير بسيار خود را اندك شمارد.
هر چه حاجت از او خواهند دلتنگ نشود.
در عمر خود از دانش طلبى خسته نشود.
فقر در راه خدايش از توانگرى محبوبتر باشد.
خوارى در راه خدايش از عزّت با دشمنش محبوبتر باشد.
گمنامى را از پرنامى خواهانتر باشد.
احدى را ننگرد جز اين كه بگويد او از من بهتر است.