عصر ایران؛ محمدجلالی- این روزها صدا و سیما با سوءتفاهم درباره جایگاه خود  روبه رو شده و دست به اتهام‌زنی و پخش اعترافات اجباری می‌زند که اعتبار این مجموعه را زیر سؤال برد.

مائده هژبری متولد ۱۳۸۰ و تهرانی است.  او در اینستاگرام با کلیپ‌هایی که از رقص خود در پیج شخصی منتشر کرده بود ۶۰۰ هزار فالوور داشت  و گفته شده که چندی پیش توسط نیروی انتظامی دستگیر و مدتی بازداشت بود و نهایتاً با قید وثیقه آزاد شد.

پخش اعترافات این دختر 17 ساله از شبکه یک سیما واکنش‌های متعددی را در پی داشت که شاید نظر امیرمهدی ژوله (فیلم‌نامه‌نویس و بازیگر) در مورد واکنش‌ها به این امر جامعیت کاملتری داشته باشد و به نوعی علت واکنش را به خوبی بیان می‌کند:

«چرا دزدها نمی‌رقصند؟ کاش دزدها و رانت‌خوارها و اختلاس‌گرها و بی‌عرضه‌ها و بی‌شرف‌های مملکت همه زن بودند. بالاخره فیلم یک طره مویی، سازی، رقصی، آوازی، لبخندی، چیزی ازشان درمی‌آمد، به فارسی سخت از وسط جر داده می‌شدن.

[هژبری چه کسانی را به رقص واداشت؟!]

خدا رو شکر از وقتی این رقاصه‌ها رو گرفتن بازارچه رونقی گرفته، دلار مفت. برقمون اومده، آبمون هم زیاد شده.»

گویا این آینه عبرتِ صدا و سیما برای مردم عبرتی نداشت و آینه‌ای شد برای خودش.

این اقدام که تا پخش آن اعتراف، مثل تمام جرائم در دستگاه قضا در حال پیگیری بود با رسانه‌ای شدنش از مسیر خود دور شد و حالا اگر این رقص و رقصنده را مجرم تصور کنیم تعداد رقصنده‌ها را با هشتک‌های مختلف در فضای مجازی افزایش دادیم؛ بدبینی به رسانه ملی را تداوم بخشیدیم و تنشی به تنش‌های کشور افزودیم که نیازی بدان نبود.

حالا رسانه‌های خارجی از جمله تایم، آسوشیتد پرس، تلگراف، ایندیپندنت، و بی‌بی‌سی جهانی با انعکاس این خبر از عدم آزادی اجتماعی دم می‌زنند و رسانه‌ ما هم مدرکی مستند به آنان می‌سپارد.

محمدرضا زائری روحانی شیعه و مدرس دانشگاه در توئیت خود می‌نویسد: متأسفانه به دزدی و غارت بيت‌المال كاری نداريم اما به رقص و بی‌حجابی كار داريم! فاصله مان با اسلام پيغمبر و اميرالمؤمنين همين قدر است!

به هر روی نگاه‌های چندگانه به پرونده‌های مختلف فسادهای اخلاقی و اقتصادی سبب می‌شود تا جامعه پیش خود مقایسه نماید که چرا اعترافاتی از بابک زنجانی، محمودرضا خاوری و هزاران هزار هنجار شکن پخش نمی‌شود و آن وقت دختری 17 ساله را به چالش می‌کشیم؟!