این روزها محترمینی با نقل یک خاطره از استاد محمدرضا حکیمی، مخالفت کلی شهید مطهری با حجاب اجباری را نتیجه گرفته‌اند. این خاطره همچنان که در متن آن تصریح شده، مربوط به مخالفت استاد مطهری با این اجبار در ماه‌های اول پیروزی انقلاب است و از آن به هیچ عنوان مخالفت مطلق استاد با حجاب اجباری را نمی‌توان برداشت کرد. 

استاد حکیمی می‌گویند:

لازم بود پیام‌های اولیه انقلاب پیام‌هایی خاص نباشد بلکه پیام‌های عام انسانی و جهانی باشد ولی ایشان دو سه تا مطلب که اول فرمودند -صرف نظر از اهمیت ذاتی خود آنها- در آن زمان، پیام‌های خاص محسوب می‌شد، نه پیام‌های عام انقلابی از جمله بحث حجاب.

تلفن کردم به آقای مطهری و نظرم را به ایشان گفتم. من خودم روی مسئله حجاب خیلی حساسم ولی حساب انقلابی که در جهان مطرح شده بود فرق می‌کرد. آقای مطهری گفتند: تو هم عقیده‌ات همین است؟ یعنی اینکه طرح مسئله حجاب زود بود. گفتم: بله. گفتند: من فردا می خواهم به قم بروم بیایید با هم برویم پیش امام و به امام بگوییم و یک فکری برایش بکنیم...

قرار گذاشتیم صبح ساعت ۹ [صبح] به منزل امام برویم. من دیرتر رفتم. وقتی رسیدم، گفتند آقای مطهری آمدند و خدمت امام رسیدند و رفتند تهران. به تهران که آمدم به آقای مطهری تلفن کردم، پرسیدم چطور شد؟ گفتند من خدمت امام رفتم و گفتم که الان وقت این نبود که شما این مسئله را مطرح کنید. امام فرمودند: «ما حکم الله را گفتیم می‌خواهند‌ بکنند، می‌خواهند نکنند». (سه یار خراسانی در انقلاب، ص۴۷-۴۴، با تلخیص)

همچنین دستخطی (تصویر زیر) از استاد شهید مطهری وجود دارد که ایشان مواردی را که در نظر داشتند با امام خمینی(ره) در میان بگذارند و یا گذاشته بودند بر روی ورقه‌ای یادداشت کرده بودند و پس از شهادت در جیب لباس ایشان یافت شد. دو مورد از موارد این ورقه این‌هاست:

پیشنهاد آقای تهرانی [آیت الله سید محمدحسین حسینی تهرانی] و حجاب استاندارد شده

توقف اجرای حدود اسلامی به برقرار شدن نظامات اسلامی

این یادداشت نیز مؤید این است که این مخالفت مربوط به اوایل پیروزی انقلاب بوده است. استاد شهید مطهری فقط ۸۰ روز پس از پیروزی انقلاب در قید حیات بودند.