بهارنیوز - صادق صدرایی: بار دیگر بحث ماموریت داشتن یا نداشتن دولت در خصوص بهشت و جهنم مردم مطرح شده است و رییسجمهور در گفتگوی اخیر تلویزیونیاش همان عقیده گذشتهاش را تکرار کرد که نمیتوان با زور مردم را به بهشت برد. در مقابل دیگرانی که نگاهی مخالف روحانی دارند این نظر او را مورد انتقاد قرار داده و ظاهرا بر این عقیدهاند که ماموریت بهشت و جهنم مردم بر دوش حکومت است.
واقعیت آن است که این بحث اساساً در حوزههای فرهنگی، اجتماعی مطرح میشود و فیالمثل هیچکس دلواپس اینکه نکند بی توجهی به معیشت مردم سبب به گناه افتادن آنان و حرکتشان به سوی جهنم شود نیست و کل بحثها هنگامی که مصداقی میشود حول محور موضوعاتی میچرخد که از اساس یا ذیل فرهنگ و هنر تعریف میشود و یا به روابط انسانی در جامعه گره میخورد.
با نگاهی به بودجه و اختیارات در بخشهای فرهنگی و اجتماعی میتوان به این نتیجه رسید که کسر قابل توجهی از منابع مالی و اختیارات موجود در این بخشها در اختیار روحانی و همکارانش در قوه مجریه نیست و در عمل نباید بعضیها آن چنان دلواپس این نکته باشند که دیدگاه رییسجمهور منتخب اکثریت در عمل هم محقق شود. احتمالا این توقع، انتظار بیش از حدی نباشد که حداقل آن بخشی از اختیارات و منابع مالی بخشهای فرهنگی، اجتماعی که در اختیار دولت است مطابق نظر رییس دولت اعمال شده و مسئولان دولتی خود را مامور بهشت و جهنم مردم ندانند!
دیگرانی که اختیارات و منابع فراوانی را دهههاست در بخشهای فرهنگی و اجتماعی در اختیار دارند همان نگاه «بهشت اجباری» را مبنای اقدامات و اظهارات خود قرار دهند و اجازه بدهند که حداقل دولت منتخب اکثریت به برنامههایی که مردم به آن رای دادهاند در حد اختیارات اندکش عمل کند.
اگر بخواهیم بی تعارف باشیم نتیجه عملکرد نگاه دلواپسانه به فرهنگ و هنر و موضوعات اجتماعی کاملا مشخص و عیان است و هیچ نیازی به تحقیقات میدانی هم ندارد، تنها کافیست با چشمها و گوشهای باز در سطح جامعه حرکت کرده و به آنچه در متن جامعه میگذرد توجه کنیم، آن گاه شاید آنان که قدرت و اختیار تصمیمگیری و منابع مالی حوزههای فرهنگی، اجتماعی را در ید قدرت خود دارند به روحانی حق دهند که بر نظر خودش درباره نشدنی بودن به بهشت بردن اجباری مردم پافشاری میکند و با وجود همه هجمهها همان نظر چند سال پیشش را تکرار کرده است.
او به خوبی فهمیده است که دیگر نگاههای بسته و متکی بر سانسور و تک صدایی شکست خورده و نمیتوان با شلاق کسی را اهل بهشت کرد. موضوعی که دیر یا زود مخالفان روحانی هم آن را خواهند فهمید.