سرودن شعر در توصیف نبی گرامی اسلام (ص) و اهل بیت عصمت و طهارت (ع)، علی رغم ارزش والا و شکوهی که به قلم می دهد، مسئولیتی است بسیار خطیر، چرا که سراینده می بایست قبل از توجه به رعایت قواعد شعری متوجه باشد که ناخواسته به سویی کشانده نشود که از حقایق تاریخی فاصله گیرد و گرفتار افراط و تفریط گردد و خدایی ناکرده مرتکب عمل ناصواب تحریف شود. از این رو باید تمام دانش، همت، عشق، شور و قریحه را در هم آمیخت تا بتوان قدمی هرچند ناچیز در حفظ دستاوردهای والای معصومین علیهم السلام برداشت.