در تاریخ 11 آذرماه سال 1341، امام خمینی طی یک سخنرانی که به شرایط اسفبار سیاسی ـ اجتماعی، و بیان خدمات و مبارزات روحانیت شیعه پرداختند، با اشاره به اعلام آمادگی مردم لرستان برای حمایت از نهضت ایشان، طی نصیحتی به شاه گفتند: از ری نوشتند ما پنج هزار نفر با کفن آماده‏ایم؛ از جاپلق نوشتند ما صد هزار نفریم، مهیای دستور شماییم؛ از لرستان نوشتند طایفه‏ هایی با کفن حاضریم. مردم بیدارند؛ یک مملکت بیدار، عقب افتاده است؟ شما خلع سلاح کنید، بیاییم در تهران؛ شما بگویید ما یک اجتماع می‏خواهیم در شرق، ما می‏گوییم یک اجتماع می‏خواهیم در غرب؛ بیایید قم، شما بگویید ما یک اجتماع می‏خواهیم در اینجا، ما می‏گوییم یک اجتماع می‏خواهیم در خاک فرج در دو فرسخی؛ شما نزدیک، ما دور. بروید خوزستان، جای دیگر، تا بفهمند[و]این پشتوانه را از دست ندهند. من به شاه مملکت نصیحت می‏کنم این قوه را از دست ندهند.دو قضیه را همه دیدیم؛ یک قضیه فوت آیت ‏اللّه‏ بروجردی، که دیدند. از آنها هم فوت واقع می‏شود، از ما هم فوت شد. می‏گویند آخوند چیزی نیست چطور آخوند چیزی نیست؟ می‏گوید: من با آخوند کار ندارم. آخوند با تو کار دارد. نصیحت از واجبات است؛ ترکش شاید از کبایر باشد. از شاه گرفته تا این آقایان، تا آخر مملکت، همه را باید علما نصیحت کنند.

نقش شهید صادقی در مبارزات مردم لرستان

در سال 1341 هنگامی که مراجع و علما، با لوایح شش گانه موسوم به «انقلاب سفید» مخالفت خود را اعلام کردند، شهید حجت الاسلام و المسلمین محمدحسین صادقی به تبیین اهداف ضددینی و ضد مردمی انقلاب سفسد پرداخت.

وی در یکی از تظاهراتی که به مناسبت اعتراض به برگزاری «رفراندوم» شاه برپا شده بود، در چند نقطه از خیابان های شهر قم در حالی که قرآن به دست داشت فریاد می زد: «ما تابع قرآنیم، رفراندوم نمی خواهیم.»
او در همان روز با نطقی آتشین،‌ در برابر گارد شاهنشاهی به انتقاد از رژیم پرداخت؛ از همین رو ‌در مقابل حرم مطهر کریم اهل بیت حضرت فاطمه معصومه (س) دستگیر و پس از تحمل سه روز شکنجه در زندان شهربانی قم به زندان قزل قلعه تهران منتقل شد.
در پی اثر افزایش فشارهای مردمی و مراجع، رژیم ناچار شد شهید حجت الاسلام والمسلمین محمدحسین صادقی را از زندان آزاد کند.
شهید صادقی که تا پایان عمر رژیم پهلوی باز هم طعم زندان را چشید، پس از پیروزی انقلاب و در حالی که در پایه گذاری نهادهای انقلاب مختلفی در شهر ازنا نقش ایفا کرد، سرانجام در فاجعه هفتم تیر 1360(انفجار حزب جمهوری اسلامی) به فیض شهادت رسید.