| حلال خورى، ویژگى شیعه در بسیارى از روایات، حتى در «نهج البلاغه» نیز هست كه ائمه علیهم السلام اگر خبر مرگ مؤمنى را مى شنیدند، یا به تشییع جنازه اش آمده و در دفن او شركت مى نمودند، مردم منتظر بودند كه عكس العمل امام معصوم علیه السلام نسبت به این میت را بدانند و آن امام وقتى براى مردم از میت تعریف مى كردند، یكى از موارد تعریف این بوده است كه او در زندگى به مال حلال قناعت مى كرده است.
- مثلًا بزرگوارى را آوردند و بیرون شهر كوفه دفن كردند، امیرالمؤمنین نیز تا دفنش آمدند، وقتى روى قبر را پوشاندند، چند دقیقه بر سر قبر این میّت سخنرانى داشتند، فرمودند:«یرحم الله خبّاب بن الأَرَت فلقد أسلم راغباً و هاجر طائعاً و قنع بالكفاف و رضى عن الله و عاش مجاهداً»
پنج خصلت را براى «خبّاب بن الأَرَت» بیان كردند؛ یكى این بود كه اى مردم! این بزرگوارى كه در این سنّ رحلت كرده است، من از زمانى كه در مكّه بودم او را مى شناختم، با این همه زیر و بالایى كه روزگار پیدا كرد، از نظر مال، به مال حلال قناعت كرد.
برگرفته از کتاب حلال و حرام مالی_استاد انصاریان
|
