«ضیاء و ضوء» درخشش و تابشی است که از خود شئ ساطع می‌شود، مانند تابش و درخشش چراغ و شمع؛
«نور» روشـنـائی و تابـشی است که از خـود شئ ساطع نمی‌شود بلکه بازتاب تابش ضیاء است و اینکه آیه می گوید: خـورشـیـد «ضیاء» است و ماه «نور»،

• به این معنی است که تابش خورشید از خود آن است ولی تابـش ماه از خـود آن نیست بـلـکه بازتاب تابش خورشید است.

•  این موضوع در سوره نوح و به نقـل از حضرت نوح آمـده است یعـنی وی چند هـزار سال پـیش از میلاد حضرت مسیح به مـردم گـفـتـه بـوده که:

تـابـش خـورشید از خود آن و تابش ماه بازتاب تابش خورشید است ولی مردم طـبـق معـمـول به وی می‌خندیده‌اند.