أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى شُعَيْبٍ النَّبِيِّ (صلی الله علیه) أَنِّي مُعَذِّبٌ مِنْ قَوْمِكَ مِائَةَ أَلْفٍ أَرْبَعِينَ أَلْفاً مِنْ شِرَارِهِمْ وَ سِتِّينَ أَلْفاً مِنْ خِيَارِهِمْ فَقَالَ (علیه السلام) يَا رَبِّ هَؤُلَاءِ الْأَشْرَارُ فَمَا بَالُ الْأَخْيَارِ فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ دَاهَنُوا أَهْلَ الْمَعَاصِي وَ لَمْ يَغْضَبُوا لِغَضَبِي‏
امام باقر علیه السلام :
خداى تعالى به شعيب پيامبر وحى فرمود كه:من صد هزار نفر از قوم تو را عذاب خواهم كرد:چهل هزار نفر بدكار را، شصت هزار نفر از نيكانشان را.
شعيب عرض كرد:پروردگارا! بدكاران سزاوارند اما نيكان چرا؟خداى عز و جل به او وحى فرمود كه:آنان با گنهكاران راه آمدند و به خاطر خشم من به خشم نيامدند.