کسی که مورد اعتماد و اطمینان خدا است و از جانب او در امان و امنیت هستند. او امین اللَّه است، امین خدا بر خلق او، چنان‌که رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود:«أَنْتَ أَمِینُ اللَّهِ فی أَرْضِهِ»؛( بحارالانوار، ج 100، ص 38.)
«ای علی! تو امین خدا در روی زمین هستی».
و خود آن حضرت فرموده است:
«أَنَا الْعُرْوَةُ الْوُثْقی وَکَلِمَةُ التَّقْوی وَأَمِینُ اللَّهِ عَلی أَهْلِ الدُّنْیا»؛( بحارالانوار، ج 39، ص 336؛ امالی صدوق، ص 38.)
«من محکم‌ترین دست‌گیره و کلمه تقوی هستم، من امین خدا بر اهل دنیایم».
در ابتدای زیارت امین اللَّه نیز آمده است:
«اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا أَمِینَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَحُجَّتَهُ عَلی عِبادِهِ، اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ»؛( مصباح المتهجّد، ص 738؛ کامل الزیارات، ص 39؛ مفاتیح الجنان، زیارت امین اللَّه.)
چنان‌که در دعای روز عید غدیر در توصیف آن حضرت آمده است:
«مَوْضِعُ سِرِّ اللَّهِ وَأَمِینُ اللَّهِ عَلی خَلْقِهِ»؛( بحارالانوار، ج 95، ص 298؛ اقبال الاعمال، ص 473؛ مفاتیح الجنان، اعمال عید غدیر.)
«تو محلّ اسرار خدا و امین الهی بر مردم هستی».