تاريخ انتشار: 16 مرداد 1390 ساعت 22:59:43
شرح دعای روز هفتم ماه رمضان

اللَّهُمَّ أَعِنِّي فِيهِ عَلَى صِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ وَ جَنِّبْنِي فِيهِ مِنْ هَفَوَاتِهِ وَ آثَامِهِ‏وَ ارْزُقْنِي فِيهِ ذِکْرَکَ بِدَوَامِهِ بِتَوْفِيقِکَ يَا هَادِيَ الْمُضِلِّين[1] 

ترجمه: اى خدا مرا در اين روز بر روزه و اقامه نماز يارى کن و از لغزشها و گناهان دور ساز  و ذکر دايم نصيبم فرما، به حق توفيق بخشى خود، اى رهنماى گمراهان عالم.

اللَّهُمَّ أَعِنِّي فِيهِ عَلَى صِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ

خدايا در ماه رمضان براي روزه و شب زنده داري کمکم کن ؛ اگر خدا کمکت کند ؛ گرسنگي را نمي فهمي ؛ خستگي عبادت را نمي فهمي ؛دعاي ابوحمزه و دعاي افتتاح ...مي خواني و اصلا متوجه خستگي نمي شوي، چون خدا کمکت مي کند .

*دعاي ابوحمزه را در قنوت مي‌خواندند

سال ها قبل  در قم واعظي بود به نام  ميرزا محمد تقي اشراقي ؛  ايشان به قدري در فن خطابه قوي بودند که تا زنده بود، مرحوم آقاي فلسفي به قم دعوت نمي شد، آدم ملائي بود و صداي رسايي هم داشت؛ طوري که بدون بلندگو  در صحن حرم همه صداي او را مي شنيدند. مرقد ايشان هم در حرم حضرت معصومه (س) پايين پاي مرحوم موسس حوزه، آيت الله حائري يزدي ( ره ) است .

مرحوم اشراقي از قول پدر(مرحوم ارباب) اين طور نقل مي کردند : سحر ماه رمضان به حرم امير المومنين (عليه السلام) مشرف شدم و مشاهده کردم ؛ عده اي در قنوت نماز وتر دعاي ابوحمزه ثمالي  را از حفظ مي خوانند و اشک مي ريزند؛وقتي تعداد ايشان را شمردم ديدم هفتاد نفر هستند !

ايشان چه مردمي بود ه اند ؛ اما ما چگونه  دعا ونماز ميخوانيم ؛ چرا با بي حالي و کسالت نماز مي خوانيم؟!

وَ جَنِّبْنِي فِيهِ مِنْ هَفَوَاتِهِ وَ آثَامِهِ

خدايا در ماه رمضان از لغزش گناه حفظم کن ؛ توفيق بده در ماه رمضان گناه نکنم ؛ اعضاء و جوارحم هم روزه داشته باشد در حديث وارد شده است :

«اِذَا صُمْتَ فَلْيَصُمْ سَمْعُکَ وَ بَصَرُکَ وَ شَعْرُکَ وَ جِلْدُکَ.... » [2] بايد گوش و چشم و..اعضاء و جوارحت روزه دار باشند.

‏*ذکر زباني توام با غفلت، مصيبت و بدبختي است؛

وَ ارْزُقْنِي فِيهِ ذِکْرَکَ بِدَوَامِهِ

خدايا در اين ماه رمضان روزي کن هميشه به ياد تو باشم، ذکر شامل ذکر زباني هم مي‌شود؛ البته اگر دل به ياد خدا باشد زبان هم ذکر مي گويد؛ اما اگر زبان ذکر خدا بگويد و دل غافل از او باشد، اين‌چنين ذکري مصيبت و بدبختي است.

همه موجودات ذکر خدا را مي‌کنند؛

در روايت وارد شده است که اگر حيوانات هم ياد خدا نکنند به دام صيادان خواهند افتاد ؛ هيچ پرنده اي به دام صياد نمي افتد، مگر زماني که از ياد خدا غافل شود [3] ؛ حيوانات هم ذکر دارند « وَ إِنْ مِنْ شَيْ‏ءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبيحَهُمْ » [4]

شعر :

گر تو را از غيب چشمي باز شد****با تو ذرات جهان هم راز شد

نطق خاک و نطق آب و نطق گل ****هست محسوس حواس اهل دل [5]

حتي در و ديوار هم ذکر دارند ؛ حتي در روايت آمده است که هنگام سحر که خروس بانگ مي زند و تو را براي نماز بيدار مي‌کند لذا به خروس دشنام ندهيد [6]

شعر :

کم ز خروسي مباش مشت پري بيش نيست ****از سر شب تا به سحر ذکر خدا مي کند [7]

از خدا درخواست توفيق کنيم؛

بِتَوْفِيقِکَ يَا هَادِيَ الْمُضِلِّين‏

خدايا در ماه رمضان اين توفيق را بده که هميشه به ياد تو باشم و  اي راهنماي گمراهان.

انجام اين اعمال توفيق مي خواهد ؛ لذا از خداوند درخواست توفيق ميکنيم 

شعر :

توفيق، رفيقي ست که به هر کس ندهندش**** هرگز پر طاوس به کرکس ندهندش [8]

منابع؛

[1] - إقبال‏الأعمال ص : 132 ؛ متن دعا با آنچه در مفاتيح الجنان آمده ، اندکي متفاوت است

اللهم أعني فيه [في هذا اليوم‏] على صيامه و قيامه واجنبني [و جنبني‏] فيه من هفواته و آثامه و ارزقني فيه ذکرک و شکرک بدوامه بتوفيقک يا ولي المؤمنين [بدوام هدايتک و توفيقک يا هادي المؤمنين برحمتک يا أرحم الراحمين‏]

[2] - کافي ج  4 ص  87

عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِذَا صُمْتَ فَلْيَصُمْ سَمْعُکَ وَ بَصَرُکَ وَ شَعْرُکَ وَ جِلْدُکَ وَ عَدَّدَ أَشْيَاءَ غَيْرَ هَذَا وَ قَالَ لَا يَکُونُ يَوْمُ صَوْمِکَ کَيَوْمِ فِطْرِکَ

[3] - گزيده کافى   ج‏3   ص  13  

 شنيدم ابو عبد الله صادق (ع) مى‏گفت: هيچ پرنده‏اى به دام صياد نمى‏افتد، جز با غفلت کردن از ياد خدا و ترک سبحان الله.

[4] - سوره اسراء آيه  44

ترجمه: و هيچ چيز نيست مگر اينکه در حال ستايش، تسبيح او مى‏گويد، ولى شما تسبيح آنها را درنمى‏يابيد.

[5] - مثنوي معنوي ؛ مولانا جلال الدين محمد بلخي

[6] - من‏لايحضره‏الفقيه ج : 4 ص : 5

قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ مُوسَى بْنِ بَابَوَيْهِ الْقُمِّيُّ الْفَقِيهُ .......عنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع قَالَ نَهَى رَسُولُ اللَّهِ (ص) ......وَ نَهَى عَنْ سَبِّ الدِّيکِ وَ قَالَ إِنَّهُ يُوقِظُ لِلصَّلَاةِ

[7] - مصدري يافت نشد ؛ مولوي در ديوان کبير شمس به همين معنا اشاره کرده است :

آن خروسي که تو را دعوت کند سوي خدا**** او به صورت مرغ باشد در حقيقات انگلوس

و شيخ ابو سعيد ابو الخير گفته است :

افغان خروس صبح گاه از غم تو ****آه از غم تو هزار آه از غم تو

[8] - مصدري يافت نشد

بابا افضل کاشي ( ره) در ديوان خود گفته است :

هرگز پر طاوس به کرکس ندهند **** وان را که گليم بايد اطلس ندهند.

منبع : www.aryanews.com

   


 



این مطلب از نشانی زیر دریافت شده است:
http://fajr57.ir/?id=1494
تمامي حقوق براي هیئت انصارالخميني محفوظ است.