۵۱-عزيزترين افراد نزد او کسي بود که خيرش بيشتر به ديگران مي رسيد

۵۲-احدي از محضر او نا اميد نبود و مي فرمود « برسانيد به من حاجت کسي را که نمي تواند حاجتش را به من برساند.» 

۵۳-هرگاه کسي از او حاجتي مي خواست اگر مقدور بود روا مي فرمود و گرنه با سخني خوش و با وعده اي نيکو او را راضي مي کرد. 

۵۴-هرگز جواب رد به درخواست کسي نداد مگر آنکه براي معصيت باشد. 

۵۵-پيران را بسيار اکرام مي کرد و با کودکان بسيار مهربان بود. 

۵۶-غريبان را خيلي مراعات مي کرد. 

۵۷-با نيکي به شروران، دل آنان را به دست مي آورد و مجذوب خود مي کرد. 

۵۸-همواره متبسم بود و در عين حال خوف زيادي از خدا بردل داشت . 

۵۹-چون شاد مي شد چشم ها را بر هم مي گذاشت و خيلي اظهار فرح نمي کرد. 

۶۰-اکثر خنديدن آن حضرت تبسم بود و صدايش به خنده بلند نمي شد . 

۶۱-مزاح مي کرد اما به بهانه مزاح و خنداندن، حرف لغو و باطل نمي زد. 

۶۲-نام بد را تغيير مي داد و به جاي آن نام نيک مي گذاشت. 

۶۳-بردباري اش همواره بر خشم او سبقت مي گرفت. 

۶۴-از براي فوت دنيا ناراحت نمي شد و يا به خشم نمي آمد. 

۶۵-از براي خدا آنچنان به خشم مي آمد که ديگرکسي او را نمي شناخت 

۶۶-هرگز براي خودش انتقام نگرفت مگر آنکه حريم حق شکسته شود. 

۶۷-هيچ خصلتي نزد آن حضرت منفورتر از دروغگويي نبود. 

۶۸-در حال خشنودي و نا خشنودي جز ياد حق بر زبان نداشت. 

۶۹-هرگز درهم و ديناري نزد خود پس انداز نکرد . 

۷۰-در خوراک و پوشاک چيزي زيادتر از خدمتکارانش نداشت.

۷۱-روي خاک مي نشست و روي خاک غذا مي خورد. 

۷۲- روي زمين مي خوابيد. 

۷۳-کفش و لباس را خودش وصله مي کرد. 

۷۴-با دست خودش شير مي دوشيد و پاي شتر ش را خودش مي بست. 

۷۵-هر مرکبي برايش مهيا بود سوار مي شد و برايش فرقي نمي کرد. 

۷۶-هرجا مي رفت عبايي که داشت به عنوان زير انداز خود استفاده مي کرد. 

۷۷-اکثر جامه هاي آن حضرت سفيد بود. 

۷۸-چون جامه نو مي پوشيد جامه قبلي خود را به فقيري مي بخشيد. 

۷۹-جامه فاخري که داشت مخصوص روز جمعه بود. 

۸۰-در هنگام کفش و لباس پوشيدن هميشه از سمت راست آغاز مي کرد. 

۸۱-ژوليده مو بودن را کراهت مي دانست. 

۸۲-هميشه خوشبو بود و بيشترين مخارج آن حضرت براي خريدن عطر بود. 

۸۳-هميشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک مي زد. 

۸۴-نور چشم او در نماز بود و آسايش و آرامش خود را در نماز مي يافت. 

۸۵-ايام سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم هرماه را روزه مي داشت. 

۸۶-هرگز نعمتي را مذمت نکرد. 

۸۷-اندک نعمت خداوند را بزرگ مي شمرد. 

۸۸-هرگز از غذايي تعريف نکرد يا از غذايي بد نگفت. 

۸۹-موقع غذا هرچه حاضر مي کردند ميل مي فرمود. 

۹۰-در سر سفره از جلوي خود غذا تناول مي فرمود. 

۹۱-بر سر غذا از همه زودتر حاضر مي شد و از همه ديرتر دست مي کشيد. 

۹۲-تا گرسنه نمي شد غذا ميل نمي کرد و قبل از سير شدن منصرف مي شد. 

۹۳-معده اش هيچ گاه دو غذا را در خود جمع نکرد. 

۹۴-در غذا هرگز آروغ نزد. 

۹۵-تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمي خورد. 

۹۶-بعد از غذا دستها را مي شست و روي خود مي کشيد. 

۹۷-وقت آشاميدن سه جرعه آب مي نوشيد؛ اول آنها بسم الله و آخر آنها الحمدلله. 

۹۸-از دوشيزگان پرده نشين با حياتر بود. 

۹۹-چون مي خواست به منزل وارد شود سه بار اجازه مي خواست. 

۱۰۰-اوقات داخل منزل را به سه بخش تقسيم مي کرد: بخشي براي خدا، بخشي براي خانواده و بخشي براي خودش بود و وقت خودش را نيز با مردم قسمت مي کرد. 

برگرفته از:
کتاب «منتهي الآمال» محدث قمي
کتاب «مکارم الاخلاق» طبرسي 
*مشرق نیوز