گفتم: آقاجون مقام معظم رهبری مدتی قبل ضمن اشاره به حدیث مَنْ رَدَّ عَنْ عِرْضِ أَخِیهِ الْمُسْلِمِ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ الْبَتَّةَ (اگر کسی از آبروی مسلمانی دفاع کند بهشت بر او واجب می‌شود) فرمودند شایعه درست کردن علیه مسلمان یا بازگو کردن اگر چه صحت داشته باشد آبروی او را به خطر می‌اندازد.
گفت: بله روایت مذکور منسوب به امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام به نقل از نبی مکرم اسلام صل الله علیه و آل و سلم در کتب مختلف حدیث مانند الأعمال و عقاب الأعمال (ص۱۴۵) آورده شده است و در باب اهمیت موضوع روایت اینکه امام علی علیه السلام برای تاکید بر اهتمامی که مسلمانان باید در رعایت آبروی افراد داشته باشند موضوع را به نقل از رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آل و سلم بیان می بفرمایند.
گفتم: اما آبرو مگر بی ارزش ترین متاع در جامعه امروز ما نیست؟ مگر بازی با آبروی دیگران یا به زعم امروزی افشاگری افتخار و مورد استقبال نیست؟ مگر از شنیدن اخبار و شایعات مرتبط با آبرویی دیگران لذت نمی بریم؟ مگر با طرح سوال چه خبر بدنبال اطلاع از بی آبرو سازی های جدید نیستیم؟ اگر از شروط اصلی مسلمانی پرهیز از غیبت ، تهمت ، دروغ و بازی با آبروی بندگان خدا (امانت) باشد تصور می کنید در خود و دیگران نشانی از مسلمانی بیابیم؟
گفت: ما خواسته یا ناخواسته در ادبیات اخلاقی به شدت مبتلا به فرقه گرایی و باطل حق پنداری گرفتار و به معضلاتی از قبیل موارد ذیل مبتلا شدیم.
1- براساس معنا و مفهوم ارزش های اخلاقی و رفتاری را قلع و جعل شده انتخاب و عمل می کنیم مثلا حماقت را شجاعت و دروغ را افشاگری می دانیم غیبت را اطلاع رسانی و گستاخی و بی ادبی را صراحت یا دزدی را گرفتن حق و سوء استفاده را زرنگی معنا می کردیم.
2- متقابلا راستگویی به ساده لوحی و حماقت و پرهیز از ابتلا به رذائل اخلاقی مانند غیبت و تهمت به بی اطلاعی معنا می شود.
3- مبتلایان به معانی قلع شده قهرمان و متعهدین به رعایت اخلاق به افرادی مسامحه کننده در برابر بیداد و ظلم پذیر یا فاقد شجاعت و شاید جیره خوار شناخته و طبیعتا نمی توانند محبوب باشند.
4- سهم افراد و دستگاه های رسمی علی الخصوص برخوردار از عناوین ارزشی در شکل گیری فضای غیر اخلاقی امروز بسیار سنگین و حتما غیر قابل جبران خواهد بود چنانکه طی حداقل دو دهه گذشته معروف ترین و محبوب ترین منبرها و برنامه های تلویزیونی آنانی بوده و هستند که مدعی صراحت و شفاف گویی(غیبت ، تهمت ، افشاگری و بی آبرو سازی) استوارند منبر و برنامه هایی که حتما باید برای مخاطب جنجالی و پر هیجان نیز باشند.
گفتم: برای بازگشت به اخلاق محمدی (ص) و مسلمانی چه باید کرد؟ برای بازگشت به منش شیعه علوی از چه رذائل اخلاقی و رفتاری باید دست شست؟ آیا اصولا برای مردمان و جوامعی که از بی آبروی برادران و خواهران دینی چنین به هیجان آمده و مسرور می شوند راهی هست؟
گفت: آقاجون آیات بسیاری ما را به بازگشت می خوانند که فرمود فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا (و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره آمرزنده است) اما حتما نمی توانیم از آثار وضعی گناهان ویرانگر مبتلا به حق الناس غفلت کنیم لذا فارغ از آنچه خود بعنوان آحاد جامعه باید در اصلاح رویه اخلاق فردی انجام دهیم موارد ذیل نیز برای اصلاح اخلاق اجتماعی بسیار حائز اهمیت است.
1- رسانه های جمعی علی الخصوص صدا و سیما باید از ترویج رذائل اخلاقی مانند دروغ ، غیبت ، تهمت و افشاگری (بی آبرو سازی) پرهیز نمایید. ایکاش همانطور که تصاویر نامناسب را به انحاء مختلف پوشانده یا حذف می کنند بخش های مبتلا به غیبت ، تهمت و بی آبرو سازی را نیز بی هیچ ملاحظه ای از متن سخنان گوینده حذف می کردند. مدیریت عالی صدا و سیما باید سهم بالای خود در ویران سازی ارکان اخلاقی جامعه را درک و نسبت به جبران چنین رفتار مخربی اقدام کند.
2- باید علما و خطبای منابر بعنوان وعاظ دینی به جد از ابتلاء سخن به غیبت و تهمت ممانعت کنند که استماع غیبت و تهمت یا افشاگری از زبان عالم و امام جمعه و جماعت مجوزی مشروع و همه پسند برای ترک تازی من عوام در ابتلا به این گناهان خانمان سوز خواهد بود.
3- چنانکه فرمود يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَى رَسُولِهِ ما نیز باید در اولین گام با مجاهدتی وصف ناپذیر به آموزه های قرآنی ، سیره نبوی و علوی در منش و اخلاق باز گردیم و البته در گام دوم در صدد جبران ویرانه سازی های غیر قابل شمارش گذشته باشیم فراموش نکنیم که ارسال هر پیام دریافتی مبتلا به غیبت و تهمت به سان سازنده و فرستنده ابتدایی بر دست و پای ما نیز بسته خواهد شد.

  تعداد بازديدها: 3692

    نسخه قابل چاپ