امام خمینی (ره) والله اسلام تمامش سیاست است؛ ***** مقام معظم رهبری: به گفتار امام و کردار امام اهتمام بورزید ***** امام خمینی(ره): ان شاء الله ما اندوه دلمان را در وقت مناسب با انتقام از امریکا و آل سعود برطرف خواهیم ساخت و داغ و حسرت حلاوت این جنایت بزرگ را بر دلشان خواهیم نهاد 1367/4/29 ***** امام خمینی(رحمة الله علیه) : حکومت آل سعود، این وهابیهای پست بیخبر از خدا بسان خنجرند که همیشه از پشت در قلب مسلمانان فرو رفته‌اند 1366/5/12***** امام خمینی (ره) شهادت در راه خدا مسئله ای نیست که بشود با پیروزی در صحنه های نبرد مقایسه شود، مقام شهادت خود اوج بندگی و سیر و سلوک در عالم معنویت است ***** امام خمینی (ره): ما تابع امر خداییم، به همین دلیل طالب شهادتیم و تنها به همین دلیل است که زیر بار ذلت و بندگی غیر خدا نمی رویم ***** امام خمینی(ره) ”من برای آنکه شما جوانان شایسته ای هستید، علاقه دارم که جوانی خود را در راه خداوند و اسلام عزیز و جمهوری اسلامی صرف کنید تا سعادت هر دو جهان را دریابید.„ ***** حُسنُ الخلاقِ یُدِّرُ الرزاقَ وَ یونِسَ الرِّفاقَ؛ خوش اخلاقى روزى ها را زیاد مى کند و میان دوستان انس و الفت پدید مى آورد. «نهج الفصاحه، ح 781»***** امام خمینی(س) علم همراه تهذیبِ نفس است که انسان را به مقام انسانیت می رساند .هم در علم کوشا باشید و هم در عمل و هم در تهذیب اخلاق ***** بايد مسائل اسلامي حل بشود در اينجا و پياده بشود. بايد مستضعفين را حمايت بكنند، بايد مستضعفين تقويت بشوند حضرت امام خميني قدس سره الشريف صحیفه امام – جلد 6 – صفحه 461 ***** اهمیّت فضای مجازی به انداره ی انقلاب اسلامی است "مقام معظم رهبری" ***** آن کسی قلمش قلم انسانی است که از روی انصاف بنویسد. امام خمینی (ره) ***** همان طوري که در سابق عمل مي‌شد، روضه‌خواني بشود، مرثيه گفته بشود، شعر و نثر در فضايل اهل بيت و در مصائب آنها گفته بشود. حضرت امام خميني قدس سره الشريف صحيفه امام – جلد 15 – ص 332 ***** نگذاريد پيشكسوتان شهادت و خون در پيچ و خم زندگي روزمره خود به فراموشي سپرده شوند. حضرت امام خميني قدس سره الشريف صحيفه امام، ج 21، ص 93 ***** من در ميان شما باشم و يا نباشم، به همه شما وصيت و سفارش مي‌کنم که نگذاريد انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بيفتد. حضرت امام خميني قدس سره الشريف صحيفه امام، ج 21، ص 93 ***** پيامبر اسلام نيازي به مساجد اشرافي و مناره‌هاي تزئيناتي ندارد. پيامبر اسلام دنبال مجد و عظمت پيروان خود بوده است که متأسفانه با سياست‌هاي غلط حاکمان دست‌نشانده به خاک مذلت نشسته‌اند. حضرت امام خميني قدس سره الشريف صحيفه امام، ج 21، ص 80 ***** پيغمبر اسلام تمام عمرش در امور سياسي بود، تمام عمرش را صرف كرد در سياست اسلامي، و حكومت اسلامي تشكيل داد. حضرت امام خميني قدس سره الشريف صحيفه امام، ج 15، ص 11 ***** امام به همه فهماند که انسان کامل شدن، علی وار زیستن و تا نزدیکی مرزهای عصمت پیش رفتن افسانه نیست. مقام معظم رهبری ***** راه ما راه امام خمینی است و در این راه با همه قدرت و قاطعیت خود حرکت خواهیم کرد. مقام معظم رهبری


 

 

 

تاريخ انتشار: 27 دي 1400 ساعت 21:26:14
در گفت وگو با ابراهيم اصغرزاده، محمدحسين بني اسدي و كامران پورصفر
رفاه پیش از انقلاب از واقعیت تا پروپاگاندا

اغلب متقاضیان خوراکی‌های آشپزخانه گارد از فقیران و محرومان بودند عدم تعادل در برخورداری از رفاه منشأ اعتراض نسبت به وضع موجود شد

امیرحسین جعفری: یادش بخیر دوره ارزانی و فراوانی بود، پنج ‌شاهی می‌دادی هفت تا تخم‌مرغ می‌گرفتی! روغن سیری سه‌ شاهی بود با صد دینار یك نان سنگك برشته خشخاشی می‌دادند، به درازی آدم توی «سرتخت بربری‌ها» یك خانه بیرونی و اندرونی ماهی 15 زار و سه شاهی پول كرایه می‌گرفت (توپ مروارید- صادق هدایت 1326).
نوشته بالا، مكالمه‌ای روزمره میان دو شهروند تهرانی در دوران پس از قاجار است كه با وجود برخی تحولات در سال‌ها بعد كماكان ارزش‌های سیاسی حكمرانی را در قیمت تخم‌مرغ و روغن ارزیابی می‌كنند و خواهان بازگشت به دوران قاجار هستند. این مسئله برای نسل ما نیز بسیار آشناست و در كوچه و خیابان با شهروندانی برخورد كرده‌ایم كه تفاوت قیمت گوشت و مرغ و خانه و ماشین را با حداقل 45 سال پیش از خود و در قالب حكومت پهلوی مقایسه می‌كنند و در آخر به این نتیجه می‌رسند كه خدا فلانی را بیامرزد! چرا؟ چون ماشین ارزان‌تر بود و در این لحظه آن فرد بدون درنظرگیری تمامی پیشینه مبارزاتی و تاریخی یك ملت، حكمی كوچه‌بازاری صادر می‌كند.
بخش دیگری از شهروندان نیز این مقایسه را با توجه به مدرن‌شدن صنعت و ورود تكنولوژی در دهه‌های 40 و 50 ارزیابی می‌كنند كه عمده این ادعا نیز بر اساس شنیده‌های خانوادگی و خیابانی است؛ در‌حالی‌كه اگر این مؤلفه غلط را عامل مقایسه در نظر بگیریم، نمونه‌های متناقض تاریخی نیز برای آن وجود دارد. به‌عنوان مثال تلفن، تلگراف، اتومبیل، ماشین چاپ، سینما، دستگاه ضبط صدا، مولد برق و... همه در زمان حكومت قاجار وارد ایران شده‌اند، اما آیا می‌توان در قضاوت تاریخی گفت قاجاریه سلسله خوب، مدرن و مورد حمایت مردم بوده است؟ مسئله اینجاست كه ورود تكنولوژی و به طور كلی دستاورد‌های علمی بشری به كشور‌های مختلف چندان هم به نوع حكومت‌های آنها ارتباط ندارد و حكومت‌ها صرفا در دو قالب تسهیلگر و محدودگر در این زمینه كاركرد دارند؛ در نتیجه نمی‌توان امروزه نیز این ادعا را كرد كه ورود اینترنت و تلفن همراه هوشمند یك افتخار ملی و مختص یك دولت یا حكومت است، بلكه ورود این فصل تكنولوژی یك اتفاق طبیعی در هر جامعه‌ای است؛ اما پس از ورود آن دولت‌ها می‌توانند نقش خود را بازی كنند. كشوری مانند كره‌شمالی اینترنت را محدود می‌كند، كشوری نیز مانند آلمان به رشد كیفیت آن كمك می‌كند؛ اما در هر دو كشور با وجود همه تضاد‌ها اینترنت وجود دارد! حالا برگردیم به پیش از انقلاب؛ ورود صنایع ماشین‌سازی و دیگر صنایع در كشور و هر‌گونه دستگاه و تجهیزات مدرن كه در زندگی مردم رخنه كرده باشد، مانند تلویزیون، عامل سنجش كیفیت میان دو حكومت نیست و حكومت‌ها نیز به نسبت شرایط‌شان نیازمند این تكنولوژی هستند، وگرنه اهمیت ورود مولد‌های برق توسط ناصرالدین‌شاه مسلما امر مهم‌تری نسبت به ورود هر وسیله دیگری است؛ اما با این كار قاجاریه از خیانت‌های تاریخی تبرئه نمی‌شود. هرچند نسل جدید كه در مقابل این تضاد‌ها و شنیده‌های خانوادگی و كوچه و خیابان بر این ادعا هستند كه انقلاب منجر به وضعیت اقتصادی فعلی و به‌عنوان مثال سه هزار برابرشدن قیمت مسكن از اول انقلاب تاكنون شده است، تقصیری ندارد؛ زیرا در مواجهه با غلظت تاریخ‌سازی داخلی و برنامه‌سازی شبكه‌های خارجی قرار دارد و احساس می‌كند هیچ‌كس به او حقیقت را نمی‌گوید. در ایران میلیارد‌ها پول خرج می‌شود تا در یك فیلم نمایشی بیان شود شاه اهل بریز و بپاش بی‌مورد بود و در نهایت هم هیچ‌كس این ادعا را باور نمی‌كند، در خارج نیز با بازسازی برخی تصاویر از پیش از انقلاب و نشان‌دادن خیابان‌ها و میدان‌ها مدعی هستند كه شاه بی‌نظیر بود و ایراد از ملت بود. متأسفانه تاریخ‌نویسی در معرض تقابل میان روایت دستوری داخل و روایت یك‌طرفه خارج قرار گرفته است و دستیابی به واقعیت تاریخی كار پر‌مشغله‌ای شده است. در كشور‌های اروپایی جامعه نگران تاریخ‌نویسی و گشتن به دنبال آن نیست؛ زیرا اعتمادی نسبت به تاریخ‌نویسان و دولت وجود دارد كه همین امر باعث می‌شود یك شهروند اگر هم بخواهد به دنبال تاریخ برود، به سمت خلاقیت تاریخی و یافتن تاریخ محلی و شفاهی و خانوادگی می‌رود. به جهت بررسی موضوع فوق و مشكلات اقتصادی پیش از انقلاب كه در معرض تقابل تاریخ‌نویسی داخل و خارج قرار گرفته است، گفت‌وگویی كرده‌ایم با ابراهیم اصغرزاده، سخنگوی دانشجویان پیرو خط امام و فعال سیاسی اصلاح‌طلب، محمدحسین بنی‌اسدی، معاون مهندس بازرگان در دوران نخست‌وزیری و كامران پورصفر، جامعه‌شناس تاریخ ایران.
تعادل رفاه نبود
ابراهیم اصغرزاده در آن دورانی كه درباره‌اش صحبت می‌كنیم، دانشجویی مهاجر از خراسان به تهران پر‌زرق‌و‌برقی بود كه در مواجهه با این پدیده و فضای انقلابی آن دوران مانند دیگر دانشجویان هم‌‌سن و طبقه خودش در معرض تضاد‌های درونی جامعه و تبعیض قابل لمسی كه بر اثر سیاست‌های بلندپروازانه و نمایشی شاه ایجاد شده بود، قرار گرفت. هرچند این تضادها هیچ‌گاه به طور كامل برطرف نشد و در تبعیض طبقانی روز‌افزون هنوز در بالا و پایین جامعه ادامه دارد.
اصغرزاده به «شرق» می‌گوید: «به دنبال برنامه كمربند سبز كه توسط آمریكا برای جلوگیری از نفوذ كمونیسم در كشور‌های متحد آمریكا طراحی شده بود، تلاش‌هایی صورت گرفت كه با اصلاحات ارضی و یك سرمایه‌داری صنعتی در ایران، طبقه متوسط جدیدی ساخته شود كه وفادار به دربار باشند و پایه‌های طبقاتی حكومت را تحكیم كنند. به همین دلیل در انقلاب سفید كاری كه انجام شد این بود كه یك نوع اصلاحات از بالا توسط دربار صورت گرفت و امینی به عنوان نخست‌وزیر و ارسنجانی به عنوان وزیر كشاورزی در آن نقش مهمی داشتند و باعث شد روستاییان صاحب زمین شوند؛ اما به دلایلی اینها نتوانستند موقعیت اقتصادی خود را به عنوان مالك زمین در حقیقت پیدا كنند و راهی شهر‌ها شدند. مهاجرتی وسیع از روستاها به سمت شهر‌ها انجام شد و قرار بود تبدیل به كارگر شوند، اما كارگر ماهر كه نمی‌توانستند شوند و به كارگران غیرماهر تبدیل شدند یا كسانی كه در حاشیه شهر‌ها زندگی می‌كردند و موقعیت اقتصادی خوبی نداشتند. چیزی حدود 80 درصد جامعه ایران در شرایطی كه ایران یك كشور مدرن به حساب می‌آمد، یعنی شاه توانسته بود با ایجاد ارتش قدرتمند و انجام رفورم‌های صنعتی و ایجاد صنایع با كمك مستشاران خارجی یك ظاهری از ایران نشان دهد كه در حال پیشروی به سمت سرمایه‌داری صنعتی است، اما در واقع 50 درصد مردم جزء طبقه فرودست، كارگران و كارگران فصلی بودند و حدود 20 درصد باقی‌مانده، 10 درصد طبقات خرده‌بورژوازی یا طبقات متوسط سنتی مانند بازاری‌ها و گروه‌های وابسته به روحانیت و كسبه و كسانی كه دارای مالكیت‌های مختصر بودند و حدود 9 درصد نیز طبقه متوسط مدرن را تشكیل می‌دادند كه نیرو‌های نظامی و امنیتی و كارمندان و تحصیل‌كردگان بودند كه از صنعتی‌شدن ایران سود می‌بردند و یك درصد فوق ثروتمند مورد اعتماد دربار كه در سرمایه‌گذاری‌های صنعتی شریك بودند. در ظاهر كشور صنعتی می‌شد، اما یك ارباب‌سالاری ایجاد می‌شد و بدون اجازه دربار كسی نمی‌توانست پروژه صنعتی ایجاد كند. رابطه دربار نیز با صاحبان صنایع كه بورژواهای جامعه بودند، ارباب‌سالاری بود و از آنها انتظار چاكرسالاری داشتند و به عنوان یك نیروی مستقل اقتصادی كه بعد دارای ادعا‌های دموكراتیك باشد محسوب نمی‌شد. بنابراین ظاهر این بود كه كشور نرخ رشد اقتصادی بالایی را تجربه می‌كند و تا سال 57 در مجموع كشور نرخ رشد بالا اقتصادی داشت و در حال مدرن‌شدن بود، اما از روح مدرنیته كه آزاداندیشی، دموكراسی و تعادل در توزیع منافع اقتصادی است، خبری نبود. این عدم تعادل باعث ایجاد یك اختلاف طبقاتی جدی شده بود. ظاهر خیابان پهلوی و آثار پهلوی، رقص و آواز بود، اما زیر این لایه تجدد یك بخش مهمی از جامعه پنهان بود كه از حداقل‌ استاندارد‌های لازم برخوردار نبود؛ یعنی ما یك كشور صنعتی می‌شدیم، رونق اقتصادی و ارتش قوی نیز داشتیم اما تعادل رفاه ایجاد نمی‌شد؛ یعنی میان طبقات بالا كه به حكومت متصل بودند و مردم پایین‌دست یك نوع تعادل برقرار نبود كه همه به یك نسبت از رفاه برخوردار باشند. این عدم تعادل در برخورداری از رفاه منشأ یك نوع كینه و اعتراض نسبت به وضع موجود شد كه بهترین میوه را در اختیار انقلابیون قرار داد كه آنها ضمن مخالفت با انقلاب شاه و مردم و دربار، اعتراضات عمومی، ناراحتی مردم و مسائل این‌چنینی را كانالیزه كنند به سمت خود و محصول خوبی را در ایام انقلاب از این فرایند بچینند. در مجموع غیر از عدم تعادل و توزیع رفاه بی‌توجهی شاه به ارزش‌های دموكراتیك نیز منجر می‌شد كه آن بخش‌های نوگرا و بخش‌هایی كه تحصیل كرده بودند، چون به بازی گرفته نمی‌شدند، جای خوبی برای رشد افكار اعتراضی باشند و به همین دلیل هم قسمتی كه توسط شاه و غربی‌ها بزرگ‌نمایی می‌شد، اعتراضات طبقه متوسط بود كه تحصیل‌كرده بود و دارای امكان رساندن صدای خود به خارج؛ اما بخش بزرگ توده‌های مردم به صورت مویرگی در جامعه پراكنده بودند که دیده نمی‌شدند و در آمار نیز نمی‌آمدند و به همین دلیل نیز روشنفكران در سال‌های 56 و 57 كاملا از تحولات خیابانی شگفت‌زده شدند و روحانیت یكباره قدرت هژمونیك خود را نشان داد و توانست جنبش اجتماعی ایران را در اختیار بگیرد و آن را به انقلاب برساند.
اصغرزاده در پایان گفت: نكته كلیدی درباره رفتار مردم و رابطه اقتصادی آنها با تجدد و رشد صنعتی ایران این بود كه حالا بخش‌های مهاجر و بخش‌هایی كه به محیط شهری پرتاب شده و فقر را تجربه كرده بودند، پیشرفت‌های ظاهری كشور را می‌دیدند اما خود را محروم‌تر از گذشته می‌دیدند و حتی می‌توانستند مالك باشند اما چون امكان خرید ماشین نداشتند، در حاشیه شهر قرار می‌گرفتند و بیشتر تحقیر می‌شدند و نوع نگاه تحقیرشده و اینکه خود را بدتر از موقعیت قبل می‌دیدند، باعث ایجاد یك نوع محرومیت نسبی شد و برخلاف نظر كارشناسان برنامه و بودجه قبل از انقلاب كه تصور می‌كردند اگر رونق اقتصاد عدد بیشتری را نشان دهد و ثروت عمومی افزایش پیدا می‌كند، هر كسی سهم خود را از كیك اقتصاد برمی‌دارد، این اتفاق نیفتاد و هر كسی خود را در موقعیت بدتری یافت و در سال‌های 56 و 57 در نرخ‌هایی كه سازمان‌های بین‌المللی ارائه می‌دادند، برای مثال طول عمر متوسط 50 سال بود در حالی كه ما دارای ارتش و نفت و ثروت و درآمد و نرخ رشد اقتصادی بالا بودیم، اما طول عمر متوسط ایرانی‌ها به اندازه هندی‌ها بود كه این امكانات را نداشتند. یا تعداد نوزادانی كه فوت می‌كردند 139 در هزار بود. مثل كشور‌های جهان سومی مشكلات بهداشتی داشتیم و شاخص‌های دیگری نیز هست كه هالیدی پیش از انقلاب روی آن تمركز كرده و كسانی كه روی این مسائل تمركز كردند روی محرومیت نسبی دست گذاشته‌اند كه از این زاویه انقلاب را تفسیر می‌كنند.
رفاه برای طبقه متوسط بود
محمدحسین بنی‌اسدی، داماد مهندس بازرگان كه پیش و پس از انقلاب در عرصه اجرائی فعالیت كرده و طبقه متوسط جامعه ایرانی را نیز زیسته بود، مسئله را به شكل دیگری می‌بیند.
بنی‌اسدی به «شرق» می‌گوید: «من پیش از انقلاب به‌ عنوان مشاور مدیریت در پروژه‌های مهندسی مختلف كار می‌كردم. آنچه به نظر بنده می‌رسد این است كه با افزایش درآمد نفت از سال 1973 به بعد، یعنی پنج سال قبل از انقلاب كه درآمد نفت چند برابر شد و صدور نفت ما به شش میلیون بشكه در روز به قیمت 24 دلار رسید، باعث ورود درآمد بسیار زیاد و واردات وسیع بیش از 70 برابر صادرات در زمینه‌های مختلف می‌شد و به این ترتیب صنایع در كشور نمی‌توانست رشد و رقابت كند و پول دلار نفتی باعث یك رفاه نسبی و كاذب و ملموس شد؛ یعنی رفاه بود و كالاها نیز ارزان بودند اما چیزی نبود كه ملت با دسترنج خودش به دست بیاورد و نهایت وابستگی به درآمد نفت را جامعه تجربه می‌كرد و رفاهی هم كه با آن پول كلان می‌توانست رفاه و رضایت ایجاد كند. همان رفاه اولیه كه ایجاد شد، نیاز‌های بعدی مطرح شد و احساس امنیت اقتصادی نسبی برای مردم به وجود آمد و می‌توانستند مقداری از درآمدشان را ذخیره كنند و با ریسك كمتری در خیابان به حاكمیت اعتراض كنند. ضمن اینكه مدیریت این درآمد عظیم هم با دولت امكان‌پذیر نبود و چند دفعه پول را چند برابر كردند ولی باز نتوانستند مدیریت كنند و به نارضایتی‌های عمده تبدیل شد كه به‌ لحاظ سیاسی و اجتماعی كمبودهایی احساس می‌شد كه به انقلاب منجر شد. این رفاه برای طبقه متوسط و حتی پایین‌تر متوسط تأمین شده بود و یك طبقه هم بی‌نهایت از آن بهره‌مند بودند و این توهم نیست و واقعی بود هرچند ارزشمند نبود. البته به حاشیه‌نشینان چیزی نرسید و حاشیه‌نشینی گسترش نیز پیدا كرد.
بنی‌اسدی در پایان درباره عدم توانایی مدیریت مالی پیش از انقلاب گفت: وقتی مدیریت درست در كشور نباشد، هرچقدر هم درآمد بالا باشد با بی‌انضباطی مالی و چپاول در جامعه احساس كمبود می‌شود. ممكن است شما پروژه‌های بزرگ ایجاد كرده باشید اما نتوانید آن را ادامه دهید و حتی نتوانید واردات را مثل سال‌های 52 و 53 ادامه دهید و زمانی كه پول زیاد وارد یك سیستم می‌شود و در مقابل آن كالایی وجود ندارد، تورم وسیعی ایجاد می‌شود و در داخل هم تولید كاهش پیدا كرده بود و بسیار كمتر شده بود؛ چون با توجه به نرخ دلار، رقابتی شكل نمی‌گرفت. بنابراین به نظر من كمبود در این بحران به وجود آمده بود و باعث بالاتررفتن قیمت‌ها در سال 56 شده بود.
شاه‌پلو  برای فقرا
كامران پورصفر نیز پیش از انقلاب یك دانشجو بود كه تضاد و تبعیض طبقانی را از بدو تولد تا جوانی و میانسالی احساس كرد و دیدن همین مسئله، در دوران دانشجویی برای حل مشكلات نابرابری توزیع ثروت در جامعه راهكار‌های چپ را پیش پای او قرار داد. از پورصفر خواستیم فارغ از تحلیل زیربنایی این مسئله به شرح خاطره‌ای از آنچه زیسته بود، بپردازد. پورصفر درباره تضاد طبقاتی پیش از انقلاب به «شرق» می‌گوید: من در شهر بندری نوشهر به دنیا آمده‌ام و از هنگامی که چشم باز کردم، تابستان‌ها را شاهد اقامت دو، سه‌ماهه محمدرضا پهلوی و خانواده و بخشی از دربار او در کاخ اختصاصی شاه و تأسیسات درباری واقع در این شهر و استراحتگاه بندری‌اش موسوم به جایگاه -‌همان جایگاه مخصوص‌– بودم. این جایگاه چوبی در اسکله دوم بندر ساخته شده بود و به همین سبب اسکله دوم در تمام سال‌هایی که من به یاد دارم، تا پیروزی انقلاب و سقوط رژیم پهلوی، به‌طور کامل از ساختار کشتیرانی و پهلوگیری کشتی‌ها و تخلیه و بارگیری بندر خارج شده و تنها محل استفاده تابستانه خانواده پهلوی شده بود. در نتیجه این سوء‌استفاده از قدرت سلطنتی، به‌ویژه از نیمه دوم دهه 40، بسیاری از کشتی‌های باری در ماه‌هایی از فصول بهار و تابستان ناگزیر از انتظار در آب‌های خارج از بندر بودند و تخلیه و بارگیری همواره با تأخیر‌های زیان‌بار هزینه‌دار صورت می‌گرفت. البته موضوع یادداشت من اشاره به این جریان فاسد نیست، بلکه گزارش مختصری از برخی صدقه‌دادن‌های دربار پهلوی در ایام اقامت شاه و اطرافیانش در نوشهر به مردمان فقیر و محروم شهر است. در دهه 40 هنگام سفر و اقامت شاه و همراهانش در نوشهر، همواره صدها نفر از اعضای گارد جاویدان با همه تأسیسات و نهادهای ضروری اقامت بالنسبه طولانی در مکانی دور از مرکز و پادگان اصلی نیز به نوشهر منتقل می‌شدند تا امنیت شاه و همراهان و درباریان را تأمین کنند. یکی از این تأسیسات، آشپزخانه گارد جاویدان بود. به یاد دارم که تا پیش از سال‌های یادشده، آشپزخانه گارد جاویدان در میان مردم شهر کمترین نامی نداشت و کسی هیچ توقعی از آن اعلام نمی‌کرد، اما از میانه‌های دهه 40 که مقارن دوران انقلاب سفید و اصلاحات ارضی و ملی‌کردن آب‌ها و جنگل‌ها بود و علی‌الاصول باید دوران رفاه بیشتر مردم نسبت به دوره پیش از اصلاحات ارضی بوده باشد، آشپزخانه گارد جاویدان به‌تدریج مرکزی برای توزیع مقداری غذا و خوراک میان فقرا و محرومان شهری و حتی روستایی شد. خوب به خاطر دارم که هر روز صد‌ها نفر با ظروف کوچک و بزرگ به کنار ساختمان‌های گارد واقع در فاصله دو خیابان شهربانی و اداره برق یا مقابل دروازه اداره بندر می‌آمدند تا مقداری غذا دریافت کنند. در آغاز این حرکت، خوراک‌های اضافی و گاه حتی باقی‌مانده خوراک‌های دست‌خورده افسران و سربازان گارد جاویدان به مردم داده می‌شد و بعد‌ها هنگام ورود شاه به شهر و بازگشت او به تهران، غذایی به استقبال‌کنندگان یا بدرقه‌کنندگان داده می‌شد که فقط برای همین منظور طبخ می‌شد. این خوراکی‌ها نزد مردم به «شاه‌پلو» موسوم شده بود. اغلب متقاضیان خوراکی‌های آشپزخانه گارد از یک گروه مردمان بودند؛ یعنی از فقیران و محرومان. این رفتار نفرت‌انگیز و توزیع صدقه میان مردم که ولی‌نعمتان حکام‌اند تا سال 1357 نیز ادامه داشت. محرومیت‌ها و فقر –‌حتی در نوشهر و به‌طور کلی شمال ایران که چهره فقر و محرومیت آن تشابه اندکی با چهره فقر و محرومیت در سایر نواحی ایران داشته و دارد‌– چنان بود که برخی مردم ضمن آنکه بحق می‌کوشیدند وضع خود را آشکار نکنند، در انتظار این بودند که شاه و دربار و گارد جاویدان به نوشهر بیایند تا خوراک نسبتا مطبوعی نصیبشان شود.

*شرق





  تعداد بازديدها: 850


 
نظرات خوانندگان:
 

نظرات حاوي توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمي‌شود.

نام:
پست الکترونيک:
متن پيام:


 
آخرين اخبار و مطالب 
مهدی پازوکی اقتصاددان:
مشکل اقتصاد ایران، جهالت مدیران رانتی و کوته‌بین است / مدیران سازمان برنامه و بودجه فارغ التحصیل دانشگاه‌های درجه چندمند
در اطلاعیه‌ای اعلام شد؛
درهای اصلی بهشت زهرا(س) در شب‌های قدر باز است
دکتر حسن روحانی : جلسه با فرماندهان سپاه برای صلح و صفا بود
واکنش زاکانی به حصارکشی و تغییرات در پارک قیطریه؛ «حتما در پارک‌ها مسجد می‌سازیم،‌ مسجد خوب هم می‌سازیم»
انتقاد ناصر امانی به شهرداری تهران/ ساخت مسجد در بوستان قیطریه موجب تخریب شعائر اسلامی و بدبینی می‌شود
واکنش تند مهاجری به خبر ساخت مسجد در پارک قیطریه؛ نوعی لجاجت است
پسر نتانیاهو هم از فلسطین اشغالی مهاجرت کرد
امان‌الله قرائی‌مقدم:
کوچک‌شدن طبقه متوسط؛ مهم‌ترین تغییر اجتماعی سال ۱۴۰۲/ جامعه ایران دیگر یک جامعه سنتی نیست
مالیات بر ارزش افزوده رسما ۱۰ درصد شد
آیت‌الله مکارم شیرازی: حجاب از طرفی واجب است و از طرف دیگر، نباید خشونتی در کار باشد / دشمن اصرار دارد قم را آلوده کند تا بتواند نتیجه گیری کند / باید اصرار بر پاک سازی شهر داشته باشیم
سازمان بین‌المللی مهاجرت: «ایرانیان در فهرست بالاترین میزان مهاجرت غیرقانونی برای ورود به بریتانیا»
حکایت کیسه بادام و راهی که به جماران ختم می‌شد
با مشاهده قیمت این داروها مغزتان سوت می‌کشد؛ از ژن درمانی و پیری زودرس تا سرطان چشم
گزارش آیت الله ایازی درباره انجمن مباحثات قرآنی ۸ فروردین
نرخ جریمه در تخلفات حادثه‌ساز ۵ برابر شد
حجت الاسلام والمسلمین مجید انصاری:
کشور ما توان بزرگی دارد؛ چرا باید شرایط طوری باشد که نخبگان ما به فکر مهاجرت باشند؟/ تریبون‌های نماز جمعه به دنبال دامن زدن به خشم و کینه نباشند/ سه انتخابات اخیر نشان داد در لبه خطر ناامیدی و واگرایی اجتماعی هستیم
یادداشتی از: حجت الاسلام والمسلمین هادی سروش
تحریف در "برخوردِمومنانه"
روایت محمدجواد ظریف از آغاز روند آستانه درباره سوریه/ از دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی دستور دادند دکتر دهقان در نشست ها با روسیه و ترکیه شرکت نکند/ بخش نظامی ما از ابتکاری که ایران آغاز کرد، کنار گذاشته شد
امام(ره) چگونه از بزرگان استقبال می‌کردند؟
یادداشتی از: محمد مهاجری
آقای حداد! نقل چنار و پاجوش نیست

آرشیو همه مطالب


 
پربازديدها 
سردار مصطفی مولوی: آقا مهدی باکری و شهید کاظمی همیشه در خط مقدم می‌جنگیدند/ مهدی هیچ‌گاه اجازه نمی‌داد خاکریز جبهه به مسائل سیاسی آلوده شود/ لیدر جریان خالص‌سازی همه توان‌ش را برای تضعیف آقا مهدی به کار گرفت
باهتمام مهندس سعید رحیمی
امام خمینی (ره): من نگران اسلام هستم
دعاهای بعد از نمازهای واجب در ماه مبارک رمضان
با سخنرانی یادگار امام؛
مراسم تحویل سال نو در حرم امام خمینی(ره) برگزار می‌شود
واکنش علم الهدی به شرکت نکردن اکثریت در انتخابات: مراد از اکثریت، اکثریت متدین است نه اکثریت متمرد
اختصاصی:
خدیجه الکبری سلام الله علیها "پوستری آیینی از خانم شیرین نوشیروان"
پیام نوروزی مقام معظم رهبری به مناسبت آغاز سال ۱۴۰۳
در سخنرانی نوروزی ۱۴۰۳؛
رهبر معظم انقلاب: در گذشته کسانی بودند که از امکانات دولتی سوء استفاده کردند/ نباید اختلاف سلیقه و اختلاف سیاسی موجب نفرت پراکنی شود/ روز به روز جبهه مقاومت در غرب آسیا باید تقویت شود/ برای موفقیت از مشارکت مردم به معنای واقعی کلمه استفاده شود
مراسم آغاز سال 1403 در حرم مطهر امام خمینی(س)؛
سید حسن خمینی: از هرآنچه غیر خدا است، مأیوس شویم
اطلاعیه:
برگزاری مراسم تشییع و تدفین والده ی مرحومه ی اخوان تدریسی
اطلاعیه:
والده ی ماجده ی اخوان تدریسی دعوت حق را لبیک گفت
پوستر:
برگزاری مراسم بزرگداشت مرحومه مغفوره حاجیه خانم اکرم السادات زارع (تدریسی)
گزارش تصویری:
تجلیل از هنرمند گرافیست آقای علی اکبر میرزایی در استان لرستان
حجت الاسلام انصاریان : شیعه‌ای نباشید که مردم با شما از دین ببرند
سردار رادان: تلخ است، اما دزدی به شغل تبدیل شده است
بیانیه بسیج دانشجویی دانشگاه تهران پیرامون اخباری مبنی بر زمین‌خواری در محله ازگل: چگونه ممکن است بعد از هشدار رهبری، ائمه جمعه هنوز مشغول فعالیت‌ اقتصادی باشند؟! نهادهای نظارتی دقیقا مشغول چه فعالیتی هستند؟
پوستر:
اطلاعیه برگزاری مراسم سالروز ولادت با سعادت حضرت امام حسن (ع) در هیئت انصارالخمینی (ره)
حجت الاسلام والمسلمین فاضل میبدی:
بالای 50 درصد از مردم در انتخابات شرکت نکردند؛ این بی تفاوتی نیست، اعتراض است/ دولت و حاکمان این پیام را دریافت کنند/ اگر شورای نگهبان بخواهد با همین فرمان در انتخابات بعدی جلو برود، همدلی ایجاد نمی‌شود/ مخاطب سخنان رهبری مسئولان هستند
نامه ی رسیده
ابراز تشکر از اوژانس تهران
قائم مقام سازمان تبلیغات:
رویکرد‌های سلبی و تقابلی نه تنها در ترویج حجاب موثر نیست بلکه می‌تواند نتایج عکس داشته باشد / تبعیض اقتصادی به نارضایتی و بی‌اعتمادی مردم نسبت به نظام منجر می‌شود؛ این نارضایتی گاه به صورت بی‌حجابی و بدحجابی به عنوان نوعی اعتراض بروز پیدا می‌کند / استفاده از روش‌های قهری در برخورد با بدحجابی باعث شده تا برخی از افراد نسبت به حجاب و حکومت جمهوری اسلامی ایران دیدگاه منفی پیدا کنند


 
آمار بازديد از سايت 
تعداد بازدید امروز: 22790
تعداد بازدید دیروز: 38925
بازدید کل: 65648827
مشاهده آمار کامل
تمامي حقوق براي هيئت انصارالخميني (ره) محفوظ است.