موضوع مورد اشاره ی وی آن بخش از سخنان روحانی در جلسه‌ی هیأت دولت است که به موضوع محدودیت ها برای زنان اشاره کرده بود.

در این خصوص باید گفت: 

تریبون نماز جمعه طبیعتاً نباید متعلق به یک جناح باشد و از همین رو، عجیب است که مسئولان ستاد برگزاری نماز جمعه تهران در آستانه انتخابات تریبون را در اختیار چنین سخنران پر جنجال و حاشیه ای قرار می دهند که چند روز قبل نمایندگان مجلس را آماج شدیدترین حملات قرار داده بود.

به نظر می رسد که نفس این عمل ایجاد دو قطبی میان ارکان نظام و تقویت انگاره ی «تقابل میان نهادهای انتخابی و انتصابی» است. 

تحرکات اخیر این خطیب از آن رو مشکوک و سوال برانگیز می نماید که در ماه‌های اخیر  وحدت خوبی در کشور حول ضرورت مقاومت و ایستادگی در مقابل آمریکا شکل گرفته بود و پس از تحریم توامان سپاه پاسداران و شخص وزیر خارجه، اکثریت جامعه دریافته بودند که مقاومت و دیپلماسی دو سنگر در کنار هم و نه مقابل یکدیگر، هستند. این مسأله باعث شده بود تا به گواه نظرسنجی های موثق، به رغم فشار شدید اقتصادی بر مردم، آنان با هوشمندی و درایت، جنگ روانی شبانه روزی دشمنان را ناکام بگذارند.

اما سخنانی از جنس اظهارات اخیر نشان می دهد که گویا جریاناتی مشکوک بر خلاف آنچه بر زبان می آورند، خودشان قصد زنده کردن دو قطبی های خطرناک در کشور را دارند و نمی خواهند وحدت نسبی ماه‌های اخیر تداوم یابد.