عصرایران؛ احسان‌محمدی- از دیروز که مدیریت «اینستاگرام» خبر داد: صفحه امیر تتلو را با بیش از چهارمیلیون دنبال‌کننده یا فالوئر بسته است،به این فکر می کنم که چرا چهار میلیون نفر؟! یعنی بیش از آنکه موضوع بستن اهمیت داشته‌باشد به چهارمیلیونی فکر می کنم که او را دنبال می‌کنند یا می کردند.

تتلو متولد سال 1362 است. زاده و بالیده در همین سرزمین. نه در دوران شاهنشاهی زندگی‌ کرده که رفتارش را بیندازیم گردن فرح و دربار و شاه خائن، نه می‌شود تصور کرد با سرویس های جاسوسی در تماس بوده که فرهنگ غربی را ترویج دهد. اتفاقاً جوان ساده‌دل و قابل‌ترحمی است که هم از درخت بالا می‌رود، هم فوتبال بازی می‌کند، هم از نامزد اصولگرایان در انتخابات حمایت می‌کند، هم فحش می‌دهد، هم توبه می‌کند هم توبه می شکند...

ممکن است برخی بگویند قحط سوژه است که رفته‌اید سراغ تتلو؟ شاید شما او را جدی نگیرید اما مطمئن هستید فرزندتان یا دوست فرزندتان هم او را جدی نگرفته و در طول این سال ها به صفحه اش سر نزده و رفتارش را ندیده و گاهی اوقات به فرمان او که از دنبال کننده‌هایش می‌خواست قبل از خواب «بغ بغو» کنند، بغ بغو نکرده و نخوابیده‌است؟!

او در عرض کمتر از شش سال به مدد شبکه‌های اجتماعی به شهرتی خیره کننده دست یافت. آنچنان که اتاق فکر آقای رئیسی در انتخابات دستش را گرفت و کنار حاج آقا گذاشت که عکس یادگاری بگیرند. آن هنگام هم نوشتم که بعید است آقای رئیسی حتی یک دقیقه ترانه های تتلو را گوش داده باشد و در این بازی «تتلو قربانی است». اما هدف وسیله را توجیه کرد.

وقتی برای انرژی هسته‌ای ترانه خواند و در شبکه‌های اجتماعی پخش شد خیلی‌ها را غافلگیر کرد. هنوز بعد از سه‌سال با حیرت به ناو و سربازهای ارتش که پشت سرش پا می‌کوبند نگاه می‌کنم، دوست دارم فکر کنم ساختگی است. مگر می‌شود باور کرد که تتلو آنقدر قدرت دارد که برای ساخت کلیپش ناو اجاره کند یا نترسد از سوء استفاده از لباس نیروهای‌نظامی جز اینکه کسانی به او چشمک زده بودند یعنی: برو جلو پسر! برو هواتو داریم!

گفتند آن ترانه را روی ناوشکن دماوند منطقه چهارم نداجا بندرانزلی ساخته. یک جور خط و نشان کشیدن برای آمریکا با شاه بیت «خلیجِ مسلحِ فارس حق مسلم ماست».

وزارت ارشاد گفت خبر ندارد از ساخت کار و بعید است ارتش به او اجازه داده‌باشد و تتلو در اینستاگرامش عکسی از هدیه ارتش منتشر کرد. یعنی با هماهنگی بوده! هیچوقت کسی لازم ندید توضیح بیشتری بدهد. این هم البته شاید خودش توضیحی بود: این فضولی‌ها به شما نیامده!

تتلو در حرکت‌های پاندولی عجیب هم چندباری از موسیقی خدحافظی کرد، هم توبه‌نامه خواند، هم دختران را دعوت به حجاب کرد، هم سفیر موزه صلح شد، هم به جشن خبرگزاری فارس رفت و کنار رسایی و ضرغامی نشست و به عنوان «فعال برتر مجازی» مورد تقدیر قرارگرفت هم به روحانی پیام داد از رقابت با رئیسی کنار بکشد، هم تلاش کرد به عضویت یک تیم فوتبال در لیگ برتر در آید، هم به زندان رفت و ...

آدم ها حق دارند عوض بشوند. اصلاً آدمی که عوض نشود، اشتباهی است. همه ما عوض شده‌ایم. کفش های بچگی اندازه مان نیست، ذائقه‌مان در مورد غذاها و دوست داشتن آدم ها عوض شده است. همه‌مان یک «معصومیت از دست رفته» داریم. اصلاً تنها اصل ثابت این زندگی تغییر است ولی این چرخش‌های باله‌وار شگفت انگیز است! این اسمش تغییر نیست، آزادی اندیشه هم نیست، آشفتگی اندیشه است.

قصد توهین به امیر تتلو و هوادارانش را ندارم. سلیقه خودشان است که البته من نمی‌پسندم. خیلی پسندیدن من هم البته مهم نیست ولی باور کنیم که این کشور پوست انداخته‌است و سلیقه نسل جوان به ما شبیه نیست. در جامعه‌ای که بهترین نوشته باسوادترین آدم‌هایش چهل، پنجاه لایک که می‌خورد جشن می‌گیریم، لشکر «تتلیتی» ها با تتوهای عجیب، فحش های دُرشت، حمله‌های اینترنتی و ... به ما می‌گویند که یا ناخشنودی و عصبانیت، سبک دیگری از زندگی را می‌خواهند.

اینکه او زیرزمینی و نیمه ممنوع بود اما چند میلیون فالوور در اینستاگرام داشت/دارد اتفاق ساده‌ای است؟ گیرم بگویید آقا نصف اینا میرن بهش فحش میدن!

در دنیای ستاره محورو مبتذل شده، کیم کارداشیان که بیشتر با جاذبه‌های جنسی شهرت دارد هم بیشتر از تمام برندگان نوبل ادبیات دنبال‌کننده دارد و اخبار پیرامون او در هوا قاپیده می‌شود اما اینجا ایران است، سرزمینی که مردمش داعیه‌دار اخلاق و تمدن و فرهنگ و تاریخ چندهزارساله اند. از دبستان تا گورستان، از بام تا شام درس اخلاق در گوش‌مان زمزمه می شود و خروجی اش باید این باشد؟ یک جای کار نمی لنگد؟ صدجای کار چطور؟

نکته ترسناک اینجاست که انگار اراده‌ای برای رشد تتلوها وجود دارد. آنها را دست کم نگیریم. تتل‌ها در ورزش، اقتصاد، سیاست و حتی دانشگاه ها تکثیر شده اند و حالا یکی‌یکی پذیرفته می شوند.