در بخشی از این گزارش می خوانیم : در میان طیف وسیعی از اسناد حساس و مخفیانه دولتی در استرالیا که به  نسخه " فایلهای مخفی کابینه " مشهور است ، طی هفته گذشته فهرستی به بیرون درز پیدا کرده که حاوی اطلاعاتی قابل تامل است . یکی از این گزارش های مخفی با نام "برنامه ریزی دو جانبه با امارات متحده عربی در دفاع از منافع  آن در تقابل با خصومت های(!) ایران  " در سال 2012، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است .

عنوان این سند مسائل زیادی در مورد آنچه بر سر آن تصمیم گیری شده و چه تصمیمی گرفته شده را روشن می کند. این سند مربوط به دوره ای است که هنوز خبری از تعهد استرالیا برای مبارزه با داعش وجود نداشته و همچنین خود عنوان سند مشخص نمی کند چه طبقه بندی دارد. یعنی ایا این سند بخشی از مسائل مورد توافق در درون تیم امنیت ملی کابینه استرالیا بوده یا تنها بولتن خبری در مورد اتفاقات در حال وقوه بوده است.

استرالیا از جمله دولت هایی بود که تلاش داشت در جریان حمله  سال 2003 به عراق ،  پایگاه هایی قدرتمند در منطقه برای خود ایجاد کند . پایگاه هایی با هدف  راه اندازی، فرماندهی و حفظ عملیات های جنگی . مشابه با همین اهداف نیز جزو برنامه های اصلی استفاده از عمان، در جنگ 1991 خلیج فارس  بود .در آن دوران دولت عمان ، در صورت حمایت های استرالیا از عمان برای دوران آتش بس وعده  هایی به استرالیا داد بود . وعده هایی که البته هرگز محقق نشد . شاید بر همین اساس باشد که این بار سخاوتمندی های امارات متحده عربی به عنوان یک همکار جدی در خلیج فارس بیشتر پررنگ شده است.  نیروهای امارات و استرالیا  پیش از این نیز در جربان جنگ افغانستان با یکدیگر تعامل و همکاری داشتند. اواخر سال 2009 بود که استرالیا تصمیم گرفت ستاد فرماندهی، هواپیمایی و پشتیبانی از استرالیا  را در امارات متحدۀ عربی تاسیس کند.

اما هیچ چیز در خاورمیانه قابل پیش بیی و باثبات نیست . برای مثال امارات همواره این دیدگاه را مطرح کرده که در صورت نیاز، و در شرایطی که جنگی بین ایران و این کشور رخ دهد ، ترتیب دسترسی استرالیا به پایگاه های نظامی خود را خواهد داد.  اما از سوی دیگر به دلایلی آشکار،  استرالیا همواره سعی کرده  از انجام رفتارهای غیرمجاز خودداری کند. استرالیا یک توافقنامه همکاری دفاعی با امارات را امضاء کرده است . اما این موضوع هیچگونه تعهدی برای دفاع متقابل یا حتی مشاوره در صورت مناقشه نمی دهد.

ابهام استراتژیک یک هنر سیاسی است که امارات به خوبی آن را تمرین می کند . امارات از هزینه ها و مصائب درگیری های نظامی آگاه است ، با این وجود این کشور   تبدیل به مامنی امن برای  پایگاه های نظامی بسیاری از کشورها شده است . برای مثال پایگاه نظامی کانادا در دبی به عنوان یک اهرم  جدی درمناقشات دوجانبه سال 2010 تلقی می شد . در خصوص استرالیا، به نظر می رسد که این کشور تصمیم گرفته بوده که همکاری با امارات در شکل و شمایل برنامه ریزی برای کمک به آن کشور، اقدامی کافی برای آرام ساختن و ساکت کردن سران ابوظبی، بدون تعهد به هرگونه اقدام واقعی بوده است.

با همه این ها ، 5 سال است که از این توافقنامه میان امارات و استرالیا می گذرد. اوضاع تغییر کرده است. در حال حاضر طرح جامع اقدام مشترک (JCPOA) بین ایران و غرب از جمله آمریکا امضا شده است و هر دو وزیر امور خارجه ایران و استرالیا از کشورهای یکدیگر بازدید کرده اند. این احتمال وجود دارد که شرایطی که در آن زمان منجر به توافق دوجانبه امارات و استرالیا شده بود، دیگر وجود نداشته باشد.

با این حال، افشای این سند نشان دهنده ی نحوه ی همکاری دوجانبه استرالیا با کشورهایی هستند که دموکراسی در آنجا حاکم نیست.

*انتخاب