حسین میرنژاد - بهارنیوز
خدا را شکر دردوره‌ای زندگی می‌کنیم که گروه‌های موافق و مخالف برجام به راحتی افکار و دیدگاه‌های شان را با هر ابزاری که در دسترشان هست در معرض قضاوت «عموم» می‌گذارند تا شاید به این وسیله بار سنگین رسالتی که بردوش می‌کشند. در سر منزل مقصود به زمین نهند. در این باره، چندی پیش در فضای مجازی عکسی از آگهی‌ ترحیم برجام به دستم رسید که ظاهرا منتسب به دانشگاه آزاد گرگان بود.

در این آگهی، سرنوشت برجام به یک «مرحوم» تشبیه شده بود که به شکل نمادین مجلس‌ترحیمی هم برای آن تدارک دیدند و ازمخاطبان دعوت شده بود در روز و ساعت مشخص برای قرایت فاتحه در محل تعیین شده حضور به هم رسانند تا یاد بود برجام گرامی داشته شود... راستش، متوجه نشدم دست اندرکاران برگزاری این مراسم جز موافقان برجام بودند و با برگزاری این نمایش خواستند به نوعی گله شان را به گوش مسوولان دولت یازدهم برسانند یا بر عکس در گروه مخالفان جا داشتند و چنان به وجد آمدند که درنهایت طاقت از کف دادند و پیشاپیش، پایان توافق برجام را با زبان طعنه جشن گرفتند!

هرچند به نظرم هیچ ایرادی به این نمایش هم وارد نیست چون باور دارم. گروه‌های موافق و مخالف برجام حق دارند مطابق با نوع نگرش شان، تبعات همه جانبه مثبت و منفی این رویداد ملی یا هر رویداد ملی دیگر را تحلیل و تبلیغ کنند ولو مخالف نظر گروه مقابل باشد.

اما گمان دارم، وقتی دانسته یا ندانسته و بدون درک صحیح از معضلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی حاکم در جامعه و با نگاه یک سویه و احساسی به ماجرای شکست برجام بنگرند و فقط فحوای کلام اول و آخر شان این جمله باشد که «برجام نباشد» به نظرم کفه‌های‌ترازوی قضاوت شان آنچنان نا متعادل است که گویی یکی از آهن است و دیگری از آلومینیوم...

چون وقتی گفته می‌شود: بسیار خوب، در صورت خروج یا شکست برجام، راه کارعملی تان برای حل مشکل‌های اساسی مردم مثل بیکاری، گرانی، تورم، خزانه‌ی خالی و... غیره چیست تا اتفاقن همان مردمی که شما داعیه پرچمداری شان را سرمی دهید بیش از این تحت فشار کمر شکن زندگی بسیار معمولی شان نباشند؟

می گویند: مردم رییس جمهوری انتخاب کردند و رییس دولت هم مسوول حل مشکلات داخلی و خارجی کشور است پس عبور از موانع مثل خزانه خالی، بیکاری، گرانی، همکاری نکردن بانک‌ها و شرکت‌های خارجی و... جز وظایف ذاتی دولت است.

وقتی هم گفته می‌شود: ‌ای مسلمان! ما در عهد قجر زندگی نمی‌کنیم که بیش از نود درصد مردم روستانشین و تولید کننده بودند و از کار و شکل زندگی امروزی بی نیاز. پس، این غلافی که به کمر دولت برای رفتن به جنگ غول اقتصادی بسته‌اید بدون شمشیر است؛ فقط از «ظاهر شمشیر» برخوردار است.

در جواب می‌گویند: علت ناتوانی و بی تدبیری خود دولت است چون، برای حل مشکل‌های داخلی چشم به برجام دارد. برای همین از روز اول به سرکار نیامدن این دولت اصرار داشتیم. چون اگریکی از همفکران ما بر سر کار می‌آمد وضعیت مردم حالا دگرگون و گلستان شده بود و چه و چه...

وقتی گفته می‌شود: مگر یادتان رفته دو دوره پیاپی عنان و اختیار امور اجرایی کشور از ب بسم ا... تا ت تمام صادقانه از طرف مردم به دولت‌های مورد حمایت تان سپرده شد و مردم یک صدا گفتند: "گر تو بهتر میزنی بستان بزن"چه نتیجه‌ای حاصل شد؟ بعد پایان دوره دوم همه دیدیم، عمده مشکل‌های کشور فقط روی کاغذ و آمارهای «من درآوردی» حل شده بود اما از واقعیت‌های قابل مشاهده در جامعه- که در وضعیت مردم دگرگونی ایجاد کرده باشد- خبری نبود و در عمل آنچه را هم که بعد سال‌ها «ولواندک از کرم» دست آوردهای دولت‌های پیشین داشتیم کم و بیش به باد هوا رفت و آخر قصه گسترش عدالت اجتماعی هشت ساله دولت‌های نهم و دهم معلوم نشد لیلی زن بود یا مرد و...

پس حالا بهتر نیست با داشتن این تجربه‌ها به جای گفتمان امرانه و قیم ماآبانه یا انتقادهایی که راه حلی هم برای آن «متصور نیستید» و نتیجه‌ای جز تضعیف و گذاشتن چوب لای چرخ حرکت دولت برآمده از رای اکثریت مردم هم ندارد، مشترکن افق دیدمان را گسترش دهیم تا موضع واقع بینی و عمل گرایی مان تقویت شود تا بل که باهم و درکنار هم بتوانیم بدور از اختلاف سلیقه متحد و یکپارچه دست در دست هم دهیم تا میهن مان را کنیم آباد؟
می گویند: احسن، جانا سخن از زبان ما می‌گویی «فقط برجام» نباشد.

  تعداد بازديدها: 1304

    نسخه قابل چاپ