به گزارش فارس، «اگر آل سعود به ماجراجويي‌هاي جنگي خود ادامه دهد و کشور را از درون هم تضعيف کند، اگر به آمريکا پرخاش کند و با ايران، عراق و يمن دعوا کند، تا 3-2 سال آينده چنين تحولي [فروپاشي پادشاهي آل‌سعود] بعيد نيست.»

پايگاه تحليلي روسي «ايران‌رو» که به طور تخصصي به مسائل مرتبط با ايران مي‌پردازد، در يادداشتي به قلم «ولاديمير آلکسييف» ضمن نتيجه‌گيري فوق نوشت: «صرف نظر از عوض شدن اخير رياست عربستان سعودي که در مقام هاي عالي اين کشور نمايندگان نسل جوان قرار گرفته اند و اين پادشاهي اصولاً بايستي در مسير اصلاحات و به روز آوري گام بر دارد، رياض به سياست مداخله بي پرده در امور داخلي کشورهاي همسايه از جمله با استفاده از روش هاي نظامي و تروريستي ادامه داده و رژيم داخلي را به خصوص در حق اقليت شيعه شدت مي بخشد و با حفظ قيمت هاي پايين نفت به ثبات اجتماعي و اقتصادي کشور لطمه مي زند. رياض همچنين به خود اجازه مي دهد با لحن متکبرانه اي با واشنگتن، ضامن اساسي امنيت خود گفتگو کند.

ولي همه اين مراتب نه از قوت بلکه از ضعف نسل جديد رهبران عربستان سعودي حکايت دارد که با آتش بازي کرده و کشور را به فروپاشي و تجزيه سوق مي دهند زيرا فرماندهان ارتش، رهبران قبايل و شيوخ گروه هاي سياسي اين پادشاهي از تشديد باز هم بيشتر خط تجاوزکارانه و بي اعتبار آل سعود پشتيباني نمي کنند. اطلاعاتي درز کرده است که اگر اين خط ادامه يابد، ممکن است سعودي‌ها زمام امور کشور را از دست بدهند و اين کشور به 5-4 قسمتي که 80 سال پيش از آنها دوخته شده بود، تقسيم شود.»

بر اساس گزارش فوق، «غرب و به عبارت دقيق تر، آمريکا و بريتانيا به يک کشور غير قابل پيشبيني با رژيمي که از نظر اخلاقي منسوخ شده است و موازين حکومتي آن به قرن 17 بر مي گردد، احتياج ندارد زيرا وجود اين رژيم باعث رسوايي متحدانش در برابر جهان متمدن مي شود. تازه ثبات اروپا و آسيا در زمينه انرژي در حد زيادي به اين کشور وابسته است. اداره کيان هاي دولتي کوچک گوش به فرماني که مدعي رهبري منطقه اي نباشند، راحت تر است. مقامات فعلي عربستان سعودي با پشتکار در اين مسير حرکت مي کنند. آمريکا نيز همين کار را مي کند. به نظر مي آيد که تصميم مربوطه در واشنگتن اتخاذ شده است. و حالا فقط بايد صبر کنيم نا ببينيم قبايل اساسي چگونه رفتار خواهند کرد؟»

به نوشته ايران‌رو، «عربستان سعودي به طور مصنوعي از گروه هاي مختلف مذهبي و قومي تشکيل شده و حکومت آل سعود بر حفظ موازنه پيچيده منافع قبايل اساسي استوار است. اگر اين موازنه متزلزل شود، حکومت آل سعود پايان خواهد يافت. براي اين کار هيچ گونه کودتا لازم نيست. قبايل عضو عربستان سعودي مي توانند به سادگي از ترکيب آن خارج شده و استقلال دولتي خود را اعلام کنند. آنها درباره مرزهاي جديد و عرصه هاي نفوذ و نيز درباره نحوه عادلانه تقسيم درآمدهاي نفتي به توافق خواهند رسيد. آنها حتي نبايد در اين مورد فکر زيادي بکنند چرا که سرويس هاي ويژه بريتانيا مدتهاست که طرح مفصل تجزيه اين کشور با همه نقشه هاي لازم را تدوين کرده اند. نمونه هاي اين تقسيم معاصر کشورها در ليبي مشاهده مي شود که عربستان سعودي و قطر جنگ عليه اين کشور را راه اندازي کرده بودند.»

اين پايگاه تحليلي همچنين مدعي شد: «ولي ممکن است سناريوي بريتانيايي در عربستان سعودي کارگر نشود. بخشي از اراضي مورد اختلاف عسير و نجران در قسمت هاي جنوب غربي و جنوبي پادشاهي که آنجا قبايل يمني و از جمله شيعيان زيدي و اسماعيلي زندگي مي کنند، به يمن تعلق خواهد گرفت و قسمت شمالي حجاز در قسمت شمال شرقي به اردن و مناطق شمالي به عراق.

استان شرقي که نام تاريخي آن الحصا است و شيعيان اکثريت جمعيت آن را تشکيل مي دهند، همراه با بحرين که دو سوم جمعيت آن اهل تشيع هستند و کويت که 40% جمعيتش شيعيان هستند، مي توانند دولت شيعه با نام مشروط «شيعستان» به پايتختي دمام را تشکيل دهند. بعيد نيست که در صورت تقسيم عراق به سه قسمت که حکام فعلي رياض اين تحول را تحريک مي کنند، بخش شيعه آن (60% جمعيت کشور) دولت عظيم شيعيان در هر دو ساحل خليج فارس را به پايتختي بصره ايجاد کنند. صد سال پيش بصره مرکز ولايتي با همين نام در امپراطوري عثماني بود.»