انصار الخميني (ره) :: شرح و تفسیر قسمت هایی از زیارت عاشورا (۳3) – هند جگرخوار و فرزندانش ملعون خدا و پیامبرند

تاريخ انتشار: 02 دي 1391 ساعت 08:58:58

شرح و تفسیر قسمت هایی از زیارت عاشورا (۳3) – هند جگرخوار و فرزندانش ملعون خدا و پیامبرند

اللهم ان هذا یوم تبرکت به بنو امیه و ابن آکله الاکباد اللعین بن اللعین علی لسانک و لسان نبیک فی کل موطن و موقف وقف فیه نبیک صلواتک علیه و آله : خدایا روز عاشورا روزی است که بنی امیه آن را مبارک شمردند و به آن تبرک جست. پسر هند جگرخواره که لعنت شده و پسر او که بر زبان تو و بر زبان پیامبرت لعنت گردیده، در هر موطن و موقفی که پیغمبرت صلوات الله علیه و آله در آن ایستاده است.

حديث ششم :

در خصال، سند به امام سید الساجدیّن عَلَیهِ السَّلام می رساند که رسول خدا صَلّی الله عَلَیهِ وآلِه و سَلّم فرمود: شش نفرند که خدا و هر مستجاب الدعوه آنان را لعنت کردهاند:

1- کسی که چیزی را در کتاب خدا زیاد (یا کم) کند.

2- کسی که قََََدَر و قضای الهی را تکذیب نماید.

3- کسی که سنت مرا متروک نماید.

4- آن کسی که بی احترامی به عترت مرا حلال شمارد.

5- هر کس که به ظلم و زور بر مردم مسلط شود و عزیز خدا را ذلیل و ذلیل خدا را عزیزگرداند.

6- آن کس که بیت المال مسلمانان را تصرف نموده و بر خود حلال بشمرد.

حدیث هفتم:

شیخ جلیل، فخر الدین طریحی، در کتاب «منتخب» نقل می کند که چون حضرت آدم در طلب حوّا علیّهما السلام در اطراف زمین می گشت به زمین کربلا رسید، در آنجا اندوهی بی سبب او را فرا گرفت و چون به قتلگاه سیّدالشّهداء عَلَیهِ السَّلام قدم گذارد، پایش لغزید و خون از بدنش جاری گشت.

پس در مناجات گفت: خداوندا! آیا این عقوبت در برابر گناهی بود که من مرتکب شده ام؟

وحی آمد که گناهی نکرده ای. اما فرزند تو، حضرت حسین عَلَیهِ السَّلام در این زمین مظلومانه به قتل می رسد.

آدم گفت: پروردگارا آیا حسین، پیغمبری است؟! فرمود: نه ولی فرزند زادهی پیامبر ما حضرت محمّد صَلّی الله عَلَیهِ وآلِه و سَلّم است.

پرسید قاتل او کیست؟ جواب آمد: یزید، ملعون اهل سماوات و زمین است.

آدم پرسید: من چه باید کنم؟

جبرئیل گفت: او را لعنت کن.

آدم، چهار بار یزید را لعن کرد و چهار گام برداشت و خود را در عرفات دید و حوّا را یافت...

حدیث نهم

هم چنین در آن کتاب }منتخب مرحوم طریحی{ آمده که حضرت ابراهیم عَلَیهِ السَّلام به کربلا گذشت. اسبش لغزید و سر حضرت شکست و خون جاری گردید. حضرت ابراهیم استغفار نمود و گفت: خدایا مگر من گناهی مرتکب شده ام؟!. جواب آمد که از تو گناهی سر نزده ولی در این زمین، یکی از پسرهای حضرت خاتم الاوصیاء و نوهی خاتم انبیاء، محمّد صَلّی الله عَلَیهِ وآلِه و سَلّم کشته می شود.

حضرت ابراهیم عَلَیهِ السَّلام از جبرئیل پرسید که قاتل او کیست؟

گفت: ملعون اهل زمین و آسمان است که قلم او را بدون اذن خدا لعنت نمود. خدا فرمود: به خاطر این لعنتت، مستحق مدح و ثنا شدی.

حضرت ابراهیم دو دست خود را برداشت و یزید را بسیار لعنت فرمود...

منبع : ترجمه و شرح زیارت عاشورا، تلخیص کتاب شفاء الصدور فی زیارة العاشور، نوشته مرحوم آیت الله حاج میرزا ابوالفضل مجتهد تهرانی (پدربزرگ همسر مرحومه امام خمینی)، به کوشش: مرحوم حجت الاسلام حسن ثقفی تهرانی (برادر خانم امام خمینی)، چاپ دوم سال 1386، انتشارات هاد، صفحه 432و 433

* استفاده بدون ذكر نشاني : http://www.hankh.ir/?p=32226 ممنوع است *