«دستور» حتی در پادگان‌ها نیز رنگ باخته و روش‌های جای‌گزین در حال تمرین است. کیست نداند که چُنین نیست و مملکتِ دستوری سر از ناکجا آباد در می‌آورد؟

   عصر ایران؛ وضعیت زائران ایرانی در غرب کشور مابین مرز ایران و عراق را همگان می‌دانیم و از طریق رسانه‌ها خوانده، شنیده و دیده‌ایم.

   بنابراین هیچ نیازی نیست چنین وضعیتِ اسفباری را که ناشی از ضعفِ مدیریتی یا ترجیح تبلیغات بر واقعیات و امکانات است، کمتر یا بیشتر از آنچه هست بازتاب دهیم. لذا آن چه که این روزها شاهد آن هستیم به تعبیر محمد باقر  قالیباف رئیسِ مجلس اصول‌گرای کنونی  و نه دربارۀ این موضوع که در انتقاد از عملکرد دولت سابق- اگر نگوییم اوج بی‌عرضگی است اما قطعاً یک افتضاح مدیریتی محسوب می‌شود.

    هفته‌ها از طریق تبلیغات در رسانه‌های حکومتی مردم به راه‌پیمایی اربعین ترغیب شده‌اند، کمترین کار این بود که باید پیش‌بینی‌های لازم را می‌کردید، زمان کافی هم وجود داشته است این که دیگر سیل نبوده تا بگویید غافل‌گیر شده‌اید!

   مشخصاً عملکردِ یک‌سالهٔ ابراهیم رئیسی و مجموعهٔ تحت امر وی نیازی به آنالیز ندارد؛آن‌چه عیان است چه حاجت به بیان است!

    اما این‌که رییس‌جمهورِ اصول‌گرایِ ما پس از گذشت یک سال از استقرار دولت، کماکان در حالِ صدورِ دستور باشد در نوع خود جالب است و جالب‌تر از «تفکرِ دستور»، مرجعِ ضمیر است که یکی پس از دیگری به راه خود ادامه می‌دهند! دستور به بورس، به اقتصاد، به خودروسازان، به دلار، به... و آخرین دستور که به امکانات جهت تسهیل در تردد زائران به عراق صادر کرده‌اند! پر واضح است که هیچ ضمیری مرجع خودش را پیدا نکرده است!

   «دستور» حتی در پادگان‌ها نیز رنگ باخته و روش‌های جای‌گزین در حال تمرین است. کیست نداند که چُنین نیست و مملکتِ دستوری سر از ناکجا آباد در می‌آورد؟ رئیس‌جمهورِ اصول‌گرایِ ما احیاناً گمان نمی‌کند که نظام اقتصادی و سایر متغیرهای وابسته و کلانِ کشورداری برآیندِ دستور نیست و این ره به ترکستان است؟!

   کشورداری اگر به دستور بود که به قاعده دلارِ ۷۰ ریالیِ ۴۰ سال پیش نمی‌بایست اکنون به ۳۰۰ هزار ریال می‌رسید!

   کشورداری اگر به دستور بود که با یک فرمان جلوی سیل و یا مصائبِ پس از آن گرفته شود و این همه خسارتِ جانی و مالی در پی نداشته باشد که نام کشور معجزه‌ها بر آن می‌نهادند تا نعوذبالله ما نیز صاحب حضرت موسی ع می‌شدیم و به اذن خداوند دریاها را می‌شکافتیم و مشکلات را حل می‌کردیم!

   حتی ماشین‌آلات و ربات‌ها هم که طبق دستور کار می‌کنند قبل از آن برای‌شان برنامه تعریف می‌کنند! پس می‌بینیم این‌گونه نیست که بدون برنامه‌ریزی و پلن‌های جای‌گزین بتوان به موفقیت دست یافت. برای هر حرکت و چشم‌اندازی صرفاً برنامه‌ریزی و مدیریتِ صحیح و پیش‌بینی‌های لازم است که ما را سر آخر برابر با هدف‌گذاریِ تعیین شده به سر منزل مقصود می‌رساند.

    اکنون نیز دیر نشده است و امیدواریم مسئولان به دور از شعارهای هیجانی که بیشتر مصرف تبلیغاتی دارد کشور را در ریل صحیح مدیریت قرار دهند و به جای آن که پاچه‌های خود را هنگام سیل در گِل فرو ببرند و یا افتضاح فعلی در مرز را به وجود آورند، در آرام‌ترین اتاق‌ها با عالی‌ترین امکانات بنشینند اما بهترین تصمیمات را برای مردم رقم بزنند. ما مردم نیز قطعاً به هر دو شرایط راضی هستیم که شما بهترین احوال را در مجلل‌ترین ساختمان‌های محل کارتان سپری کنید، در عوض ما نیز حال‌مان از عملکرد شما خوب باشد.