دو ماه در عزای سید و سالارمان اباعبدالله الحسین (ع) لباس مشکی پوشیدیم، خنده هایمان را کنترل کردیم و با ذکر مصیبتش اشک ریختیم و امید که در رفتارمان نیز کنترلی ایجاد کرده باشیم تا مباد که تنها پوسته عزاداری را بر تن کرده باشیم و حال که ربیع ندای آمدن داده است باید از جای برخاست و جامه نو به تن کرد و شادی به پای داشت.

به گزارش جماران، ربیع الاول معنایش را با خود آورده است و بهاری بودنش را خودنمایی می کند برای آنکه رحمت خداوند در آن هویداست. این ماه، ماه ولادت پیامبر رحمت حضرت محمد بن عبدالله (ص) است و ماهی است که آخرین وصی خدا به امامت برگزیده می شود.

دو ماه در عزای سید و سالارمان اباعبدالله الحسین (ع) لباس مشکی پوشیدیم، خنده هایمان را کنترل کردیم و با ذکر مصیبتش اشک ریختیم و امید که در رفتارمان نیز کنترلی ایجاد کرده باشیم تا مباد که تنها پوسته عزاداری را بر تن کرده باشیم و حال که ربیع ندای آمدن داده است باید از جای برخاست و جامه نو به تن کرد و شادی به پای داشت.

پس آیا زمان آن نیست که به شکرانه فرا رسیدن این ماه که سراسر خیر است و برکت، سجده شکر به جای آورد.

برای اولین شب این ماه و نیز روز اولش اعمالی ذکر شده است که در پی می آید:

شب اوّل:

این شب که به نام «لیلة المبیت» در تاریخ از آن ذکر شده است یادآور خاطره مهمی است که در سال سیزدهم بعثت رخ داد و آنکه رسول خدا(صلی الله علیه و آله) از مکّه به قصد هجرت به سوی مدینه، از شهر خارج و در «غار ثور» پنهان شد و حضرت امیر(س) برای غافلگیر کردن دشمنان، فداکارانه در بستر رسول خدا(صلی الله علیه وآله) خوابید.

آیه شریفه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبادِ؛ بعضی از مردمِ (با ایمان و فداکار) جان خود را در برابر خشنودی خدا می فروشند و خداوند نسبت به بندگان مهربان است»(1)در حقّ آن حضرت نازل شد.(2)

روز اول:

نقشه شوم دشمنان دین خدا و رسولش(ص) با دیدن شخص دیگری به جای پیامبر(ص) بر آب شد و مستحب است که در روز اول این ماه شریف به شکرانه سلامتی پیامبر اکرم (ص) و امیرمؤمنان از گزند کفار و مشرکان، روزه بگیرند.

دوم آنکه زیارت پیامبر (صلی الله علیه و آله) و علی (علیه السلام) را در این روز بخوانند.

1. سوره بقره، آیه 207.

2. اقبال الاعمال، صفحه 592 و تفسیر نمونه، جلد 2، صفحه 78.