جماران، دوستانی پر مهر که توفیق شرکت در راهپیمایی زیارت اربعین حضرت حسین(ع) را یافتند، از این بنده خواستند تا نکاتی را در این موضوع،  همراهشان نمایم.

یکم:

از اینکه فرصت مهمی دست داده و زائر حرم حضرت اباعبدالله(ع) شدید غفلت ورزی نشود، چنین توفیقاتی همیشگی نبوده و نیست.

فرصت های نادری که در زندگی بشر پیش می آید؛ نسیم های حیات بخشی است که باید نهایت بهره را از آن برد.

پیامبر رحمت(ص) چنین فرمود: همانا در طول عمر شما، نسیم­ های الهی وزیدن می­ گیرد، پس هشیار باشید و خود را در معرض آنها قرار دهید.

إن لربّکم فی أیام دهرکم نفحات، ألا فتعرضوا لها.

دوم:

قدم به قدم این مسیر را در حالی طی شود که این باور درست و راست دائما تداعی شود که؛ امام(ع)، زنده است و مرده بودن درباره او بی معناست.

در نهج البلاغه هست که، مرده ما هم زنده است ...

براین اساس معتقدیم؛ سخن ما را می شنوم و سلام ما را جواب می دهد؛ تسمع کلامی و ترد سلامی

امام در هر زمانی و در هر مکانی می تواند حضور داشته باشد و هر دلی را می تواند تحت اِشراف و توانائی معنوی خود قرار دهد و آن را آباد کند.

سوم:

فراموش نشود که آنچه در زیارت امام حسین(ع) وجود دارد‌ و برای همه معنویت و آخرت ابدی انسان کفایت می کند. و این گهر نایاب است. ابن وهب گوید بر امام صادق(ع) وارد شدم دیدم مشغول نماز و دعاست و در دعایش چنین کلماتی را داشت: خدایا... مرا و برادرانم را که آماده زیارت امام حسین شده اند مورد رحمت خود قرار ده. در زیارت آنان؛ رغبت در نیکی به اهل بیت(ع) قرار دارد،  و موفقیت در بدست آوردن انعام و برکات متعدد، و حتما زیارت آنان باعث سرور قلب خاتم الانبیا(ص) قرار گرفته اضافه براینکه زیارتشان اجابت امر اهل بیت(ع) و باعث ناراحت نمودن دشمن است. اللهم اغفر لی و لاخوانی الذین أنفقوا أموالهم رغبة فی برنا و رجاء لما عندک فی صلتنا و سرورا أدخلوه علی نبیک فکافهم عنا بالرضوان (کافی ۵۸۲/۴)》

طی مسیر زیارت با پای پیاده ارزشی است روی ارزش ها؛

امام صادق فرمود :《خدا درازای هر قدم، هزار ثواب نوشته و هزار گناه محو کرده و هزار درجه عنایت می کند.》(کامل الزیارات)

چهارم:

در زیارت باید متوجه "تکامل و پیشرفت" بود و تنها نگاه "ثواب بردن" نهایت بهره مندی از این برنامه مهم نیست.

در روایاتی که ثواب زیارت امام حسین(ع) را شمرده اند با عباراتی مواجه می شویم که دقت هایی در آن نهفته است که نباید به سرعت از آن گذر نمود.

یک نمونه آن؛

امام صادق(ع) فرمود: اجر زیارت حسین(ع) اجر آزاد کردن هزار بنده و مانند تجهیز هزار مجاهد به اسب جنگی است.

من أتی قبر الحسین(ع)عارفا بحقه کتب اللّه له أجر من أعتق ألف نسمه و کمن حمل ألف فرس فی سبیل اللّه مسرجه ملجمه》(کافی، ج۴ ص۵۸۱)

در این حدیث دو چیز آمده؛ آزاد کردن بنده و تجهیز نمودن مدافعین اسلام‌.

آیا فکر نمی کنید زیارت مطلوب، زیارتی است که انسان بگونه ای بوسیله آن رشد و پیشرفت پیدا کند که قلم و زبان و قدم او باعث رهاسازی انسانها ازیوغ ظلم شود، و به این توفیق باریابد که توان آماده سازی هرگونه دفاع از اسلام را پیداکند؟

چه زیبا آن عارفِ بصیر فرمود:《 همه‌اش قضیه این نیست که ما می‌خواهیم ثواب ببریم، قضیه این است که ما می‌خواهیم پیشرفت کنیم. سیدالشهدا هم که کشته شد، نه اینکه رفتند یک ثوابی ببرند، ثواب برای او خیلی مطرح نبود، رفت که این مکتب را نجاتش بدهد، اسلام را پیشرفت بدهد، اسلام را زنده کند.》(صحیفه امام، ج8: 529)

پنجم:

در این سفر به اندازه استعداد افاضه می شود، گویا شما آیینه ای هستید در برابر نور بی انتها، قهرا شما به اندازه ابعاد خود و معرفت خویش از آن نور برکاتی می گیرید. پس باید معرفت را دگرگون کرد تا فیض بیشتری نصیب شود. واین بستگی به نکته بعدی دارد.

ششم:

ازامام حسین(ع)،"امام حسین خواستن" آخر حرف است.

از او، او را خواستن باعث می شود آنچه او می دهد تامین کننده همه معنویت و همه معرفت و همه نعمتهای دنیوی و رفع همه نواقص باشد.

و نکته آخر:

زائر بامعرفت؛ بشدت مراقب حلال و حرام خداست، چه قبل ازحرکت و چه بعد از حرکت.

ببینید؛

هر عملی که در نهایت معنویت و قداست تعریف شده باشد، ولی اگر باگناه و بد اخلاقی همراه شود همه و یا بخش مهمی راتباه می کند.

دعای 32 صحیفه سجادیه به این مهم اشارت دارد: خدایا نمی خواهم به تو بوسیله مستحبات توسل کنم در حالیکه واجباتی که به عُهده دارم مورد غفلتم قرار گیرد و نهایتا مرا به دامنه حرام سوق دهد؛ ولست اتوسل الیک بفضل نافله مع کثیر ‌ما‌اغفلت ‌من‌ وظائف فروضک و تعدّیت عن مقامات حدودک الى حرمات》

به عنوان مثال؛ بی توجهی به والدین و رضایت آنان در مورد این سفر، معنویت این سفر را با مخاطره مواجه می کند!

همانطوریکه تعطیل کردن کار و مسئولیت اداری و عازم سفر زیارتی شدن اگر باعث ایجاد مشکل برای ارباب رجوع و نقص دیگری شود،"حق الناس"است و انسان را از بهره های معنوی این سفر مهم، بی نصیب می گذارد! ناگفته پیداست؛ استفاده فرقه ای و یا سیاسی از اربعین؛ تباهی و خیلی خسارت است!