گفتم: آقاجون از سخنرانان نظامی تا ائمه جمعه هفته دفاع مقدس در اثبات حقانیت و مجاهدت رزمندگان مانند سال های گذشته بر این نکته که طی ۲۰۰ ساله گذشته تنها جنگی بود که یک وجب از خاک کشورمان را از دست ندادیم تاکید کردند.
گفت: اینکه علی رغم درهم ریختگی سازمان نظامی کشور ، تحریم ، آشوب و تجزیه طلبی های داخلی و حمایت رسمی و آشکار ابرقدرت شرق و غرب از عراق و ... توانستیم دشمن را عقب بزنیم حتما به تنهایی و فی ذاته کاری بزرگ و قابل تقدیر و نیازمند داستان سرایی نیست.
گفتم: یعنی تاکید امثال صدیقی امام جمعه موقت تهران یا رضایی فرمانده سابق کل سپاه بر اینکه طی ۲۰۰ سال گذشته در این جنگ یک وجب از خاکمان جدا نشد صحیح نیست؟
گفت: اولا در حمله عراق به کشورمان نیز یک وجب از خاکمان جدا نشد. ثانیا پس از تثبیت مرزهای بین المللی در دهه های گذشته تقریبا هیچ تغییر حدودی توسط جنگ واقع نشده است. ثالثا علی رغم تاکید بر تمام تفاوت های جدی و قابل شمارش بین تهاجم عراق به ایران و اشغال کامل کویت می دانیم که حتی بدون ایستادگی یک شهروند کویتی در برابر نیروهای عراقی یک وجب از خاک کویت هم جدا نشد.
گفتم: یعنی حفظ تمامیت ارضی برای شما رزمندگان ، جانبازان و خانواده ی معظم شهدای دفاع مقدس اقدامی مهم ، ارزشمند و قابل افتخار نیست؟
گفت: اولا در تمام تمدنها ، فرهنگها ، ادیان و کشورها مقابله با تهاجم دشمن و دفاع از تمامیت ارضی و مردم کشور بی هیچ توضیح اضافه از بزرگترین افتخارات ممکن برای رزمندگان محسوب می شود.
ثانیا شاهد هستیم که حتی افغانستان و عراق هم پس از اشغال کامل توسط ائتلاف آمریکایی و جایگزین سازی حکومت ها مانند کویت و تمام کشورهای دچار آشوب عربی تا آفریقایی و غیره در موضوع حفظ یک وجب خاک تفاوتی با ما نداشتند.
گفتم: پس به چه چیزی در داستان حضور داوطلبانه امثال شما و نیروهای ارتش و سپاه غیرتمند دفاع مقدس باید افتخار کرد؟
گفت: اولا ما یعنی آحاد ایرانیان از روز نخست تا پایان جنگ دوشادوش نیروهای نظامی در برابر هجوم وحشیانه دشمن ایستادند، چه بسیار خانواده های معظمی که چند نوجوان و جوان خود را بی هیچ چشمداشت و ادعایی تقدیم کردند.
ثانیا عناصر فرهنگی و اخلاقی چون اخلاص ، صداقت ، معرفت ، تواضع ، قناعت ، گذشت و نجابت تا شجاعت ، هوشمندی ، مقاومت و بسیاری دیگر حتما از بزرگترین دلایل افتخار ما به فضای دفاع مقدس بود.
گفتم: در گذشته شاید.به پشتوانه و دلگرمی امثال آمریکا، عراق را در جای خود نشانده و اروند را تثبیت کردیم؟ اما دفاع مقدس داستان مقاومت و ایستادگی شما رزمندگان و ایران بود و دنیای حمایت مادی و معنوی که تقدیم عراق شد.
گفت: اولا ایران دهه ۵۰ حتما به حمایت آمریکا امید داشت چنانکه عراق علی رغم برخورداری از حمایت و همراهی ابرقدرت شرق و انگلیس ناچار از پذیرش شکست و امضای معاهده ۱۹۷۵ شد. ثانیا نباید نقش ارزشمند و شجاعت فرزندان نظامی کشورمان در مقطع مذکور را نادیده گرفت چنانکه در دفاع مقدس با رشادت رزمندگان و بسیاری از مسئولین و فرماندهان بود که عراق برغم حمایت تام خارجی مجددا شکست را پذیرفت.
گفتم: دفاع مقدس را برای نسل امروز و فردا چگونه باید روایت کرد تا باور پدیر و قابل تکرار باشد؟
گفت: آقاجون پرداخت بی پیرایه و ماورایی از روابط انسانی ، انگیزها ، تمایلات معنوی ، تلاش و پشتکار فوق العاده در یادگیری ، آموزش ، تحمل و صبر در برابر آلام و دردهای جگر سوز و کمرشکن لحظات پشت جبهه و درگیری بالاترین سطح جذابیت و انتقال تجربه را بهمراه داشته و مخاطب را مجذوب می کند تصویر سازی صادقانه فیلم تنگه ابوفریب در نزدیک شدن بی اغراق و افسانه پردازنه به لحظات عاطفی و دردناک جنگ را طی تمامی سال های گذشته ارزشمند یافتم.

  تعداد بازديدها: 4720

    نسخه قابل چاپ